O día de San Saturnino, unha amarga noticia: “Celes Álvarez, nai de Naparra, morreu”.
O 4 de abril de 2017, tras un proceso de dous anos, as autoridades francesas decidiron escavar entre as localidades de Brocas e Labrit, ante a sospeita de que alí podería estar o cadáver de José Miguel Etxeberria Naparra. Celes Álvarez tiña entón 88 anos e, a pesar das avarías propias desa idade, seguía firme e digno no empeño de repatriar os restos do cadáver do seu fillo, que levaba 38 anos facendo ese esforzo.
A familia e os avogados e asesores da familia coñecían o lugar desde finais de 2015, grazas ao testemuño dun confidente que reside en Sudamérica. Dous anos despois de recibir a noticia, as autoridades francesas realizaron todas as investigacións necesarias para dar este paso e, posteriormente, puxeron unha data para realizar a escavación.
En opinión da familia e dos asesores, había dous lugares que se correspondían cos datos achegados polo confesor. Con todo, as autoridades francesas, co pretexto dunhas fotografías aéreas do ano 80, descartaron un destes lugares. Por tanto, no punto indicado polos franceses, nun só punto, perforouse: non apareceu nada.
Houbo que esperar varios meses para dar o paso seguinte. De feito, a familia quedou á espera do informe das autoridades francesas, que negaron rotundamente. Pasaron entre oito e nove meses ata que chegou o famoso informe.
Á vista do informe, os avogados observaron con sorpresa que non había fotos aéreas, nin no segundo lugar nada que xustificase a falta de escavación. Por tanto, volveron pedir ao xuíz español que suplicase a Francia para que reabrise o proceso e realizase a escavación no segundo punto.
Transcorreron entre seis e sete meses desde a segunda petición de suplicatorio. Os xendarmes e os xuíces franceses saben moi ben en que consiste a cuestión: saben de quen son as terras que hai que escavar, de que trata e de que cambios de propiedade producíronse nos últimos cincuenta anos, de que características ten a terra… Saben todo o que hai que saber, desde hai tempo, pero…
Celes cumpriu 89 anos, o seu estado de saúde era cada vez máis delicado. “Ao final márchome sen traer ao meu fillo a casa”, dixo.
Celes Álvarez faleceu hai catorce días. Ningunha das pezas da máquina do que se chama xustiza sentirá o menor remorso na conciencia. “Beberán o mellor viño en Gomez (Dupont)…”. Os fillos do falecido Celes, así como os seus familiares e achegados, recibiron unha malleira e unha puñalada por parte da vítima.
As vítimas foron reproducidas no medio da indiferenza de todos os hipocrípulos.
Copenhague, 18 de decembro de 1974 Ás doce do mediodía chegou un ferry ao porto, desde onde desembarcou un grupo duns 100 Santa Claus. Traían consigo un ganso xigantesco. A idea era facer unha especie de “Ganso de Troia” e, ao chegar á cidade, sacar por dentro os... [+]
Non quero a xente que non saiba compartir o paraugas. Non amo á xente que camiña demasiado rápido cando non son eu, nin á que camiña demasiado amodo (bo, iso si un pouco, pero só un pouco). Non me gusta a xente que senta no asento do corredor no autobús. Non me gustan os... [+]
Palestinarren genozidiorako Israelek erabiltzen duen arma nagusietako bat gosea da. Alde batetik, Gazara elikagaiak sartzeko debekuarekin, eta, bestetik, Palestinako elikadura-burujabetza ezabatuta.