Saín de casa despois de visitar pola mañá á zelkoba caucásica (Zelkova carpinifolia) e ao arce chinés (Acer truncatum). Hoxe, o primeiro vermello e a segunda cor verde do amarelo ao violeta. Non en balde os ingleses chaman ao arce chinés “purpleblow maple” (arce de golpe azamboado ou de cor vermella). Teño que facer o camiño desde a miña casa até os Pireneos.

As árbores íspense polo frío, e en canto quítase a saia das follas do vestido, aparece a saia de debaixo que gardaron. Baixo as saias verdes, saias de distintas cores, lixeiras e de curta vida. É un sinal de onde fai frío, “o frío é vermello, vive as cores”. Antes de pasar por Axitarte aparecen os chopos puntiagudos (Populus nigra “Italica”) amarelo. A partir de aí, o camiño, trémulo de emoción, fíxoseme curto, seco. Amarelo, amarelo e amarelo. Do mesmo xeito que o Oriz é o comezo da maduración do mamífero, o amarelo da paisaxe navarra trae o do inverno. Os chopos que bordean os arroios de Pamplona conducíronme desde o norte de Elomendi até Lumbier. A entrada do pobo vístea unha nogueira (Juglans rexia), cun amarelo claro que nunca vin a esa especie. As paisaxes impresionistas dos viñedos circundantes (Vitis vinifera) e dos espárragos (Asparagus officinalis) enxalzan o goce estético.

De aí non hai nada malo, o gozo converteuse nunha tendencia á alza constante. Folla ancha de olmo (Ulmus glabra subsp. Labra hitita (Larix decidua) á laranxa, Lertxuna (Populus tremula) louro escuro, Basagereziondoa (Prunus avium) ao rosal, Gingondoa (Prunus cerasus) a lume escuro, Astigar común (Camper vulgar) e Touciño vermello (Touciño) O avellano Otsagabia (Corylus avellana), en envexa, sen poder adornarse coa saia baixo as follas, baila as guerras colgantes de flores, de cor negra.