A Igrexa estivo exenta de acreditar os seus bens desde 1946 até 2015. Bastaba que o bispo o considerase válido. Por tanto, agora imos coñecer cal foi a apropiación masiva de bens públicos e privados. Pero xa sabemos que estas inmatriculaciones chegan a miles de edificios e terras –en moitos casos terras comunais–: hai quen opina que en todo o Estado español sumáronse entre 40.000 e 60.000 á gran lista patrimonial da Igrexa, o que supón o 2% do PIB do Estado, segundo a consultora PWC.

En Hego Euskal Herria xurdiron iniciativas cidadás a favor do patrimonio público por parte da Plataforma de Protección do Patrimonio de Navarra e de diversas institucións –parlamentos de Vitoria-Gasteiz e Iruñea–. Grazas a estas iniciativas, sabemos que en Álava, Bizkaia e Gipuzkoa hanse inmatriculado polo menos 505 patrimonios durante ese período e en Navarra hanse inmatriculado 1.087. A Igrexa rexistrou un total de 1.592 patrimonios –son máis de tres por municipio–. Moitos deles son templos relixiosos e ermidas, pero tamén hai solares, parcelas, prazas, frontóns, campos de fútbol, cemiterios, ruínas, piñeirais, oliveirais...

Todo isto demostra que a Igrexa, a través do tempo, fíxose, en moitos casos de forma ilegitima, co patrimonio privado e público. É hora de que se aclare dunha vez por todas o que pasou, e unha vez que se fixese pública esa lista oficial, a Igrexa debería traballar sen lexitimidade algunha para empezar a devolver o patrimonio retirado. Que cumpra cos seus mandamentos. O sétimo di así: “Non roubarás”.