A identidade colectiva dos vascos hoxe é un signo de interrogación. Os defensores deste statu quo, que senten cómodos no calorcillo actual, subliñan a diversidade. Paréceme unha mala broma. En que espello debemos mirar para que os vascos nos vexamos e coñezámonos?
Vivimos baixo a influencia de sistemas políticos impositivos e asimiladores que simulan democracia, e máis á deriva que á deriva, a miúdo temos a sensación de que imos en dirección contraria. Non somos donos de nós mesmos, e ademais non vemos a forma de conseguilo, imos por ese camiño. “Está nas nosas mans”, dicímonos, pero neste momento non hai maneira de crelo. Reivindicamos o dereito a decidir, pero non sabemos que se pode decidir e sobre que podemos elixir.
Euskal Herria necesita un proxecto colectivo, unha planificación concreta, clara e factible para levar a cabo unha organización nacional democrática. Non nace en por si, non xorde do libre xogo do actual sistema político, que non é nada libre. Por baixo da ilusión da democracia e a pluralidade, o espazo político-institucional do momento ten cadeas e lazos con ese statu quo. Non é capaz de rompelo en por si, non é capaz de cambiar completamente de rumbo.
De onde e como facer entón ese movemento tan importante que necesitamos os vascos? Como afianzar o norte da nova dirección, como conseguir a arquitectura e os recursos axeitados para organizar unha nación democrática soberana en Euskal Herria?
Temos que definir un proxecto colectivo que ten como obxectivo organizar Euskal Herria como nación democrática. Isto non nace espontaneamente de partidos, institucións ou institucións que actualmente traballan en parlamentos e foros de Pamplona, Vitoria ou Baiona, porque o seu labor está demasiado ligada aos límites dos sistemas políticos vixentes e aos acordos tácticos da vida cotiá
Temos que definir un proxecto colectivo que ten como obxectivo organizar Euskal Herria como nación democrática. Isto non nace espontaneamente de partidos, institucións ou institucións que actualmente traballan en parlamentos e foros de Pamplona, Vitoria ou Baiona, porque o seu labor está demasiado ligada aos límites dos sistemas políticos vixentes e aos acordos tácticos da vida cotiá. Necesitamos un proxecto de dimensión estratéxica en Euskal Herria, e para iso necesitamos unha capacidade de mirar por encima de todos os límites e interrelaciones dos sistemas político-institucionais vixentes.
Construír Euskal Herria pola esquerda? Construír pola dereita? Non se trata dun proxecto colectivo que só un ou outro partido, forzas de esquerdas ou dereitas, unha clase social ou outra, pode definir por si mesma.É sabido que, como en calquera pobo, en Euskal Herria, a loita entre as clases sociais, o xénero, a lingua, a idade, etc., segue viva e a miúdo a lume vivo. O que ten que traer a organización dunha nación democrática en Euskal Herria é precisamente que todas esas condicións e condicións, en primeiro lugar, sexan tidas en conta e resoltas de forma democrática e positiva, é unha organización colectiva consensuada.
A priori só se pode pór unha posición política, que non é ideolóxica, que é unha mera constatación á hora de pór en marcha este proxecto: Que Euskal Herria existe, que é un pobo, e por iso precisamente, que este pobo ten o dereito e a capacidade de darse unha organización nacional democrática propia.
Así as cousas, e sendo imprescindible ese proxecto, alguén terá que chamarnos a ese traballo, a todos os vascos e vascas de todas as clases e condicións, a pensar, deseñar e a materializar Euskal Herria como nación democrática. Nas nosas mans, polo modelo de todos, pola decisión de todos.
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
Moitas veces, despois de mirar as brumas desde a miña casa, ocorreume non coller paraugas, aínda que saiba que vou acabar de empapar. Por que será? Talvez non lle apetece coller o paraugas? Quizá coa esperanza de que non me molle? A pesar de todo, a conclusión foi sempre a... [+]
Recordo que con 16 anos, a Ertzaintza identificoume por primeira vez nunha concentración a favor do eúscaro ante os xulgados de Bergara. Criamos que en Euskal Herria era lexítimo o clamor pola euskaldunización dos tribunais, pero tamén entón faltaría algún permiso,... [+]
O desastre provocado pola pinga fría en Valencia deixounos imaxes dramáticas, tanto polas consecuencias inmediatas que tivo, como porque nos adiantou o futuro que nos espera: que este tipo de fenómenos climáticos extremos van ser cada vez máis numerosos e graves. Isto... [+]
A actualización do Plan Enerxético de Navarra pasa desapercibida. O Goberno de Navarra fíxoo público e, finalizado o prazo de presentación de alegacións, ningún responsable do Goberno explicounos en que consisten as súas propostas á cidadanía.
Na lectura da... [+]
Desde a desaparición da Unión Soviética, a rusofobia foi crecendo. O concepto de seguridade do Consello de Seguridade da ONU de 2002 é moi claro e indica que a seguridade e estabilidade do planeta deben depender dos Estados que non teñen intención de desafiar a Estados... [+]
Andoni Urrestarazu Landazabal naceu na localidade de Araia o 16 de xullo de 1902 e faleceu en Vitoria o 21 de novembro de 1993. Xa se cumpriron 31 anos e creo que é o momento de recoñecer o seu nome e ser, xa que non se coñece ben o legado que deixou. Umandi utilizou o nome... [+]
A escritura de autobiografía é, segundo din, a ferramenta máis eficaz para o desenvolvemento persoal, a máis liberadora. Tirar das cousas do pasado e lembralas, parece que axuda a desatar os nós do presente. Si, axuda a entender o presente e a debuxar un futuro que nos... [+]
Fixen un repaso desde o anuncio da pandemia até a traxedia de Valencia e concluín que a nefasta xestión institucional que ten a mentira e o forupe como devasa é constante da clase gobernante.
Non temos un gobernante substituto válido mentres este sistema pendular non se... [+]
O 19 de novembro é o día mundial do baño. Aínda hoxe, no século XXI, moitos traballadores e traballadoras, aquí, no País Vasco, non teñen dereito a usar o baño nas súas xornadas laborais. Exemplo diso son moitos os traballadores do transporte.
Os aseos son a clave da... [+]
Sabemos que a intelixencia artificial está a representar moitos campos no ser humano: confort, velocidade, eficiencia... Fixéronnos crer que o esforzo humano é un obstáculo nas necesidades de velocidade deste mundo capitalista. As agresións para reducir as nosas... [+]
Nas últimas semanas non foi posible para os que traballamos en arquitectura que o fenómeno climático de Valencia non se traduciu no noso discurso de traballo. Porque debemos pensar e deseñar a percorrido da auga en cubertas, sumidoiros, prazas e parques de edificios. Sabemos... [+]
A autoestima ás veces parece algo íntimo. Pero se a autoestima ten que ver coa imaxe que un ten de si mesmo, co valor que se dá a si mesmo, tamén terán que ver as decisións que poida tomar. Que valor ten alguén que non pode decidir? Entón pómonos a mirar á nosa nai. E... [+]
Os Sanmartines son moi coñecidos nos nosos caseríos, xa que é o momento de matar o porco. Con todo, moita xente non saberá que antes o día de San Martín marcaba o fin do ano agrícola. E iso non era ningunha bobada. De feito, a finais de ano había que pagar unha renda... [+]
Durante toda unha semana falamos sobre o libro As aventuras de Pinocho de Collodi, na aula da universidade, con profesorado de Educación Infantil e Primaria. A nosa referencia principal foi a bonita edición que Galtzagorri publicou en 2011, que incluía o preámbulo, con 171... [+]
“Apréndese andando e cantando”. Esta foi unha das materias desta semana nos grupos de C2. Non se trataba de aprender a cantar ou a pé, senón de utilizar correctamente o futuro. A actividade deume que pensar e pregunteime como aprendemos a ensinar. Ouvín a moitos que... [+]