A identidade colectiva dos vascos hoxe é un signo de interrogación. Os defensores deste statu quo, que senten cómodos no calorcillo actual, subliñan a diversidade. Paréceme unha mala broma. En que espello debemos mirar para que os vascos nos vexamos e coñezámonos?
Vivimos baixo a influencia de sistemas políticos impositivos e asimiladores que simulan democracia, e máis á deriva que á deriva, a miúdo temos a sensación de que imos en dirección contraria. Non somos donos de nós mesmos, e ademais non vemos a forma de conseguilo, imos por ese camiño. “Está nas nosas mans”, dicímonos, pero neste momento non hai maneira de crelo. Reivindicamos o dereito a decidir, pero non sabemos que se pode decidir e sobre que podemos elixir.
Euskal Herria necesita un proxecto colectivo, unha planificación concreta, clara e factible para levar a cabo unha organización nacional democrática. Non nace en por si, non xorde do libre xogo do actual sistema político, que non é nada libre. Por baixo da ilusión da democracia e a pluralidade, o espazo político-institucional do momento ten cadeas e lazos con ese statu quo. Non é capaz de rompelo en por si, non é capaz de cambiar completamente de rumbo.
De onde e como facer entón ese movemento tan importante que necesitamos os vascos? Como afianzar o norte da nova dirección, como conseguir a arquitectura e os recursos axeitados para organizar unha nación democrática soberana en Euskal Herria?
Temos que definir un proxecto colectivo que ten como obxectivo organizar Euskal Herria como nación democrática. Isto non nace espontaneamente de partidos, institucións ou institucións que actualmente traballan en parlamentos e foros de Pamplona, Vitoria ou Baiona, porque o seu labor está demasiado ligada aos límites dos sistemas políticos vixentes e aos acordos tácticos da vida cotiá
Temos que definir un proxecto colectivo que ten como obxectivo organizar Euskal Herria como nación democrática. Isto non nace espontaneamente de partidos, institucións ou institucións que actualmente traballan en parlamentos e foros de Pamplona, Vitoria ou Baiona, porque o seu labor está demasiado ligada aos límites dos sistemas políticos vixentes e aos acordos tácticos da vida cotiá. Necesitamos un proxecto de dimensión estratéxica en Euskal Herria, e para iso necesitamos unha capacidade de mirar por encima de todos os límites e interrelaciones dos sistemas político-institucionais vixentes.
Construír Euskal Herria pola esquerda? Construír pola dereita? Non se trata dun proxecto colectivo que só un ou outro partido, forzas de esquerdas ou dereitas, unha clase social ou outra, pode definir por si mesma.É sabido que, como en calquera pobo, en Euskal Herria, a loita entre as clases sociais, o xénero, a lingua, a idade, etc., segue viva e a miúdo a lume vivo. O que ten que traer a organización dunha nación democrática en Euskal Herria é precisamente que todas esas condicións e condicións, en primeiro lugar, sexan tidas en conta e resoltas de forma democrática e positiva, é unha organización colectiva consensuada.
A priori só se pode pór unha posición política, que non é ideolóxica, que é unha mera constatación á hora de pór en marcha este proxecto: Que Euskal Herria existe, que é un pobo, e por iso precisamente, que este pobo ten o dereito e a capacidade de darse unha organización nacional democrática propia.
Así as cousas, e sendo imprescindible ese proxecto, alguén terá que chamarnos a ese traballo, a todos os vascos e vascas de todas as clases e condicións, a pensar, deseñar e a materializar Euskal Herria como nación democrática. Nas nosas mans, polo modelo de todos, pola decisión de todos.
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
Wikipedia.org considera que Gish gallop (galope de Gish) ou a metralladora de falacias "é unha técnica de controversia que ataca ao opoñente co maior número de argumentos posibles, sen ter en conta a exactitude ou solidez deses argumentos" e tería como efecto colateral a... [+]
A orixe do termo sitúase a principios do século XIX. Naquela época, as pretensións imperialistas dos liberais ingleses chocaron cos rusos, que se estendía en Asia e obstaculizaban os desexos de colonización de Inglaterra. Para protexer os seus intereses, Inglaterra... [+]
A través da aplicación Wallapop vendín uns altofalantes mediocres antes do verán. Quizá a descrición do produto estaba un pouco inchada, é certo. O comprador púxome tres de cinco estrelas. É evidente que non valía a pena.
A semana seguinte, levei en coche desde Irun a... [+]
A outra vez estiven no enterro do pai dun amigo. O noso amigo pediunos aos presentes que tomasen unha flor dos ramos, si así o querían. Non podo dicir que non ás flores, moito menos ás rosas, sobre todo ás vermellas. Así que collín unha fermosa rosa vermella.
Coa rosa na... [+]
Os nosos pobos e cidades non nos coidan. Fáltanos terra, zonas verdes, espazos comunitarios. O noso pobo está deseñado ao servizo do capital. No pobo dos coidados, con todo, a vida é o centro.
Antes había unha rúa principal, unha rúa xigantesca que atravesaba a cidade. O... [+]
Hace uns días, o novo ministro francés do Interior, Bruno Retailleau, uniuse á chamada "confusión migratoria", unha das cuestións máis perentorias. Fixo chegar aos prefectos do Estado uns mandatos claros: tolerancia cero cos inmigrantes e coas estruturas e os prisioneiros... [+]
O 15 de outubro, nos encontros de economistas de traballo, celebrouse unha interesante mesa redonda. Na mesma participaron a patronal, o Instituto Nacional da Seguridade Social e unha central sindical de Osakidetza. O tema de debate foi o absentismo que cada vez ten maior... [+]
No último ano sucedeume ver a persoas relacionadas co ámbito non profesional en grupos dixitais que utilizaron a intelixencia artificial para dar argumentos aos demais. O compartido como propio. A propia, pero non a vinculada ao sentido da propiedade, senón a procesada desde... [+]
Empecei a redactar mentalmente o meu artigo mentres estaba no coche. Normalmente teño as mellores ideas no coche, mentres condugo só. Voume a Bilbao, ao teatro Arriaga. A compañía Artedrama pon hoxe en escena a obra Miñan. É venres, 25 de outubro.
Achegándome ao atrio do... [+]
A sociedade na que vivimos está absolutamente baseada na subordinación. Ao longo dos séculos, a nosa vida foise configurando conforme a ela, e aos poucos a competencia de decisión, a liberdade e a soberanía fóronse reducindo. Ás veces quitáronnolas con forza, ás veces... [+]
O que me exasperaba moito é a maneira en que algúns médicos falan ao paciente. Fálannos de dor coma se fósemos nenos. Como me fixeron dous transplantes renais, sei de que me refiro: entre outras cousas, puxéronme un tubo no interior do pene. Debido á anestesia, non... [+]
Os dous principais electos de Kanbo (o alcalde e o primeiro ministro) son os rabiados. Tres cidadáns foron golpeados cunha plainta, por protestar a favor do desaloxo da veciña Marienea.É a segunda vez que, ás 06:00 da mañá, sácannos da cama (co veciño), un dez con... [+]
“Chegounos o momento de propostas valentes, integrais e nobres (…) para que Euskal Herria volva entrar entre as revoltas do mundo”, afirmou a amiga Hartu López Arana no seu artigo de opinión “Por unha agresión eficaz” publicado en xullo de 2018 na revista ARGIA... [+]