Restos artísticos
No ensaio Zuloa, integrado na xeografía de vinte e tres obras artísticas, Xabier Gantzarain realizou unha traxectoria persoal da arte contemporáneo de Euskal Herria. Existe tamén un percorrido histórico, xa que completou unha visión sociocultural da arte dos últimos trinta anos, abarcando interpretacións de obras de arte desde 1983 até 2016. De calquera xeito, o discurso estruturouse ao redor das convencións da historia da arte: centrouse na historia próxima, non se presentaron obras en orde cronolóxica, non se relacionaron obras de arte nunha única cadea lóxica, déronse conta de diferentes disciplinas artísticas (fotografía, instalacións e intervencións artísticas, vídeo, escultura, performance, pintura, etc.). Entre as obras de arte hai obras moi coñecidas que saltaron ao imaxinario colectivo (por exemplo, Gernika de José Luís Zumeta); e hai obras menos coñecidas (por exemplo, Nora Aurrekoetxea e Laura Ruiz Katalepsis). Así que embazou os bordos do canon. Grazas a esta abundancia, o ensaio Zuloa ofrece unha nova imaxe da arte contemporáneo.
Na divulgación da arte temos un fito, sen dúbida, porque traballou nunha forma de discurso innovadora para transmitir as experiencias da arte aos lectores, e creou unha voz persoal e próxima. Grazas a esta proximidade, o lector lévalle da man nun contexto artístico, histórico e sociopolítico das obras de arte. A arte ten a capacidade de aflorar, cuestionar ou innovar os códigos sociais, e Gantzarain pon en contacto tanto os códigos artísticos como os códigos sociais. Partindo das sospeitas, inquietudes e preguntas xurdidas polas obras de arte, explora nos sentidos e a simboloxía dos conflitos socioculturais e/ou sociopolíticos de Euskal Herria (mitos sobre a vasquidad, o caso da central nuclear de Lemoiz, a sociedade de consumo, o conflito armado –violencia de ETA, acoso policial, torturas…–, a globalización, etc.). Deste xeito, creou unha certa memoria artística en Zuloa, pero non creou unha memoria narrativa sólida, senón unha memoria de fragmentos, saltos e faíscas para completar ese oco da nosa memoria colectiva: testemuños de experiencias artísticas.
Texto:
Ilan Brenman
Ilustracións: Guilherme Karsten
Tradución: En Alkain
Denonartean, 2024
-------------------------------------------------
Ao final deste álbum hai unha cita de Benjamin Franklin: “Nunca houbo unha boa guerra, nin unha mala paz”. E,... [+]
Pozo
Goiatz Labandibar
Erein, 2024
----------------------------------------------------------
O Pozo de Goiatz Labandibarren é unha novela de crecemento que ten lugar un día: o descenso da menstruación. Ou noutras palabras, unha viaxe do heroe, por que non.
Como... [+]
Perdón coma se non existise
Mariana Travacio
Erein, 2024
---------------------------------------------------
Aínda que o título poida parecer un libro de autoaxuda, este é un texto en forma de western que Erein publicou na sección de narrativa. Na excelente... [+]
Josefa, neskame
Alaitz Melgar Agirre
Elkar, 2022
-----------------------------------------------------
Josefa Agirre Etxeberria foi unha das mulleres que serviu de criada durante o franquismo. Despois de exiliarse ao catorce anos, estivo obrigado a cambiar de residencia... [+]
No labirinto do
teatro I Ander
Lipus EHAZE e Susa
---------------------------------------------
O dramaturgo Ander Lipus publicou xunto a EHAZE e Susa as súas publicacións sobre autobiografía teatral e teatro. No labirinto do teatro I. Caderno de Bitácora e no ... [+]
-Era unha tarde corrente. Para o rape”. Esta noite é a que nos conta Maite Mutuberria neste álbum. O libro ten moi poucos textos e as imaxes cóntannos moi ben o desenvolvemento da historia.
Desde o principio podemos ver nas ilustracións un rape grande e tranquilo, ben... [+]
O que se achegue a este libro, en primeiro lugar, estará con G. Atópase coas imaxes de Mabire. Son imaxes de estilo cómic, trazos moi precisos e vivencias de cor celestial que axudan a interpretar con facilidade personaxes e situacións. Estas imaxes coinciden co texto, que... [+]
Por unha cuestión de traballo tiven que reler este marabilloso libro. Un libro curto que aúna teoría, genealogía e historia feminista, e que seguramente terá moitas críticas mirando na rede e, sorpresa! Atopei unha, a que escribiu Irati Majuelo en Berria.O
libro... [+]
O libro que acaba de publicar a editorial Consonni foi unha gran sorpresa para o público. Non coñecía a obra de Montserrat Roig e o achado foi verdadeiramente sorprendente. Por unha banda, porque a novela se publicou por primeira vez en pouco máis da morte de Franco (en... [+]
A memoria dunha vaca vasca foi publicada por Bernardo Atxaga en 1991. O libro tivo unha longa traxectoria e éxito tanto en eúscaro como noutros idiomas. Un dos libros máis vendidos de Alemaña foi J. O editor británico Eccleshare considerouno unha obra a ler nos primeiros... [+]
A primavera adoita ser unha promesa dun nariz invernal fría e que pode vir tras a aterraxe, e foi anotada en varias ocasións para que se someta ao soño. Promesa, con todo, nunca é unha primavera segura nun terreo en ruínas. Non polo menos si falamos de cambio ou, en... [+]
Todo comezou nunha excursión ao campo coa súa curmá e o seu marido. Eles foron cear e non volveron a casa. O protagonista saíu a buscalos e atopouse cunha parede. A partir de aí, a parede non lle deixa avanzar e ve a dous personaxes conxelados como mortos. Máis aló da... [+]
Considérasche feminista e anti-racista? Ocorréuseche que a historia do feminismo que coñeces é é branca e colonialista? Cuestionaches o teu coñecemento ou a túa mirada sobre as culturas non brancas? Fixo unha lectura crítica do empoderamiento feminista? Queres saber que... [+]
Levan a casa os carafio, como unha mochila enrolada, transportando aos que necesitan para vivir. Con todo, as casas pódense rascar e dividir en dúas. Mesmo se duplican de cando en vez, aínda que de forma provisional, pasando de ser fortaleza a ser carga. Ane Labaka Mayoz... [+]