Patxi Zubizarreta participou na XXIX edición da Emakumeen Bira de Tolosa. Con este conto conseguiu o prestixioso premio Á Delta. Corre, Kuru, corre! este conto capta ao lector desde a primeira frase: “Imaxinade antes unha jirafa na ambulancia... nin-nooo, nin-nooo... Imaxina entón o animal infinito, nunha padiola, entrando nas urxencias dun hospital (…) imaxínache que agora a jirafa es ti e que vas polos corredores do hospital”. Si, porque esa jirafa é Nora, unha moza que non viu unha botella no solo e torceuse a perna. Está no Boxer cando un neno de boxeo lateral, aínda sen desfacerse do seu disfrace de jirafa de entroido, ponse a charlar. E ese neno de á beira, Kuru, máis que contarlle o que lle pasou, “contaríache algo máis de gusto, por exemplo, a verdadeira historia dunha jirafa. Non é tan triste e axúdame a soster a cabeza de pé, sempre coa cabeza alta”.

E así, Kuru contaralle a Nora a historia dunha jirafa, unha viaxe a Francia a través de Sudán, Exipto e o mar Mediterráneo, a partir da Etiopía que dan o nome de kechine ao animal de pescozo longo (no que se nos conta, entre outras cousas, o seu encontro co Xigante de Altzo).

E neste relato, Zubizarreta ofrécenos algo entre narracións escritas e orais utilizando estruturas e frases repetitivas dos relatos orais, “joan, joan eta joan”, comparacións feitas coa medida do pescozo cada vez maior da jirafa utilizando a frauta, o pau, o remo… ou en todos os apartados, ao final dos capítulos que nos contan a historia da jirafa, unha especie de bertso, dando forza para enfrontarse ás dificultades e dificultades: “Pero sempre coa cabeza alta”, unha frase que dá a Kuru o valor de seguir adiante na súa vida.

Efectivamente, como veremos no último capítulo, Kuru, como aquela jirafa, viaxa, superando e sufrindo grandes dificultades, obstáculos, limitacións e dificultades. Unha vez caído dun camión, a perna atópase rota no boxer e necesitará a axuda de Nora para continuar a viaxe. Iso si, fuxindo dos que queren atraparlle e volver a terras africanas.

É unha historia admirable que a través dunha jirafa sitúa a distancia, que a través dunha comparación acurta as distancias e que, gozando, conmóvenos o interior.