Deméter, filla de Crono e Rea, era herdeira de Gea amalurra. Foi violada polo seu irmán Zeus e, en consecuencia, naceu a súa filla Persefone. Tamén Persefone fora secuestrado e violado polo seu tío Hades, o deus do inframundo.

Mentres a súa filla estaba cativa no inframundo, a súa nai, Demeter, percorreu a Terra en busca de Persefone. Mentres tanto, outro irmán de Deméter, Poseidón, perseguiu á súa irmá para tentar violala. Por fin, vendo que Deméter converteuse nunha egua, Poseidón converteuse nun cabalo e conseguiu o seu obxectivo.

Entón Zeus tomou unha decisión: Persefon pasaría a partir de entón seis meses no submundo co seu tío e o seu violador, e outro seis meses ao ano estaría no Olimpo, coa súa nai. A alegría de Deméter proporcionaba luz e vida á Terra durante ese seis meses, na primavera e no verán. Pero cando Persefone volvía ao submundo do secuestrador, a tristeza, o outono e despois o inverno apropiábanse del. E así, a través dun bulebule de incesto e violación, a mitoloxía grega expuxo o devir das estacións, o ciclo anual da vida.

Pero iso non é máis que un exemplo. Teseo violou a Helena de Troia. Kastor e Pólux secuestraron e violaron ás fillas de Leuzipo, Febe e Hilaira, e despois casaron con elas, Lucrecia foi violada polo príncipe Sexto Tarquinio. Filomela foi violada polo seu cuñado Tereo. Poseidón non só atacou á súa irmá, senón a Medusa. Pero neste campo tamén dominou Zeus, que, ademais da Deméter, violou a Antiope, a Ganímedes, a Europa, a Leda... os reis dos deuses do Olimpo. E non podemos esquecer, segundo a lenda, que os fundadores de Roma violaron a Sabinas en masa.

Como dixo o historiador clasicista Gilbert Higuet (1906-1978), “o noso mundo é a continuación de Grecia e Roma. Na maioría das nosas actividades intelectuais e espirituais somos netos de romanos e bisnietos de gregos. Outras influencias axudáronnos a ser o que somos, pero o impulso grecorromano foi o máis rico e o máis forte”.