Nestas páxinas tamén dixemos no último comentario: A Poesía Mundial dos Susacos debía chegar á colección de Kaie (Hailey, Idaho, 1885–Venecia, 1972). Pero a segunda sorpresa que nos preparou Luigi Anselmo é unha desas poucas: Cathay, obra de tradución publicada en 1915 por Pound sobre a antoloxía xaponesa dos poemas chineses. Ernest Fenollosa partiu dunhas notas do orientalista. Fenollosa recolleu a fondo os ideogramas e poemas chineses, examinounos e traduciunos, e o seu incompleto caderno levou a Poundi á súa muller para que terminase o seu traballo. Sen saber Chinés, que non pode traducirse a metade de invento, Pound revolucionou a tradución e mesmo a poética. Desde entón, nós, nacidos na retórica, emocionámonos co laonismo narrativo: “Areas, campos devastados/ E sobre eles ningún neno de guerra/ Ningún home atacando ou defendendo./ Ah, si soubeses a desgraza da Porta do Norte!/ Xa esquecendo o nome de Riboku,/ E nós, os gardas, o pasto dos tigres”.

Cathay está na base de todos os demais poemas de Ezra Pound. Atopou unha maneira honesta de dicir as cousas, de facer lirismo sen darse conta: “As aves fenix xogan na súa terraza./ O fénix marcháronse, o río só únese ao seu camiño./ As lilas e as herbas/ cobren o camiño escuro;/ alí está a casa dinástica dos Go”.

Máis que con rima e espiral, vai máis directamente ás formas clásicas do poeta inconsciente sen metáforas. Concibira unha concepción que a miúdo se transforma nun estraño sentimento, porque a miúdo parecería que atopara a única maneira de dicir algo, que non hai mellor maneira de dicir algo semellante, como cando Rihaku trae a historia da decantación da poesía chinesa de mil anos: “E mirei a lúa a través da despensa transparente”. Choraba e non sabía exactamente por que. Por tenrura. Por perfección. Polo cheiro. A final de contas, Cathay é un delicioso libro para gozar da dificultade do poema simple. Metafora é unha colección de poemas completa, o libro en si. Como floreceu o Leste e asentouse para sempre no medio do gusto victoriano do Oeste.