Un mércores ás 20:30 da tarde e ao cine. De cando en vez créanse plans deste tipo en Vitoria-Gasteiz. Nesta ocasión, a escusa era a estrea dun documental, pero podería ser calquera outra cousa: a obra de teatro, por exemplo; o concerto, a exposición, a performance, ou... E por suposto, dirán, “iso tamén está na nosa casa”. E teredes razón: non dixen nada novo. Pero teño unha pequena razón para dicir estas cousas, xa que no documental menciónanse todas esas outras facetas: teatro, cine, música, pintura, fotografía... Documental sobre varias persoas que traballan en Vitoria no Presente: xa sexan organizadoras, axentes ou artistas.

En concreto, o documental céntrase en entrevistas realizadas sobre doce historias: cine, performances na natureza, libro, debuxo, contacontos, canto... de todo o que fan os catorce entrevistados. Os autores –Iñaki Landa, Mikel Buruaga e Gindi Auzmendi– preguntáronlles sobre o seu traballo, sobre as facilidades e dificultades que atoparon para iso, sobre as trabas e axudas recibidas das institucións e, por suposto, sobre Vitoria-Gasteiz. E digo “por suposto”, porque ese é o fío condutor do documental: A creación actual de Vitoria-Gasteiz.

Aínda sendo ese o fío principal, o emprendizaje e a autogestión fan del o traballo entre todos os creadores.

O documental está ben feito, é elegante. Pero teño a impresión de que a consecuencia vai ser diferente, dependendo de onde estea o receptor, que coñecemento ten da capital alavesa. Por tanto, permítanme escribir conclusións para uns e para outros.

Desde Vitoria Buesa Area, Mendizorrotza, Alavés, Celedón, Praza da Virxe Branca, e para os que coñecedes a rúa Kutxi: Seguramente, sexa cal for o seu lugar de residencia, e si sodes amantes da cultura, sentiredes envexa por iso. Darédesvos conta de que se poden atopar infinidade de expresións culturais de diferentes estilos, para todos os gustos. Ademais dos típicos tópicos, recibiredes unha pequena mostra das oportunidades ofrecidas polos habitantes dunha cidade moi viva e, sen dúbida, desexaredes acudir.

Para os vitorianos e para os alaveses que non son de Aiaraldea, para os que pasastes 4 anos estudando Filoloxía Vasca ou IVEF e volvestes de penas aos vosos pobos, ou para os que traballades alí e buscades escusas para quedarvos aí: Equivocádesvos si pensades que o documental non vos ensinará nada novo. Póñovos na cabeza que atoparedes máis dunha historia que non coñecedes. E o peor é que vos daredes conta de que ese creador vai ao mesmo bar que vós.

Seguro que algún destes días anunciaranvos algunha actuación na vosa contorna, na web ou na televisión. Se uns e outro non perdéronllo.