As administracións locais, as deputacións e os gobernos autonómicos están moi contentos. Estamos en crecemento económico, a taxa de paro reduciuse. O servizo é un sector punteiro e non entenden o grupo de protestas que denominaron turistfobia, e que levan o nome de turismo. O País Vasco peninsular vai ben.

Si, é certo que nos últimos anos reduciuse a taxa de paro. Na CAV sitúase en torno ao 10,8%, algo máis baixa en Navarra, e crese que son datos previos á crise. Os mozos menores de 24 anos son os que máis sofren, xa que a súa taxa de paro sitúase no 28%. Bo, están a aprender másteres e posgraos, para os que o emprego de calidade é escaso, aínda que non sexa a solución. Con todo, debido á precarización, esta magnitude perdeu gran capacidade para explicar a situación dos traballadores. O 93% dos contratos asinados na CAV eran temporais, o 40% a tempo parcial. A taxa de paro é máis baixa, pero as condicións laborais dos empregados son peores.

Por unha banda, reivindican que, unha e outra vez, está a producirse un crecemento económico en Euskadi. O sector servizos de Frankestein, que se sitúa por diante da industria, a construción e o sector primario, está a dar como resultado un crecemento do emprego neste sector: Na CAPV, oito de cada dez empregos. Neste sentido, o gasto turístico ha pasado de representar o 5,5% do PIB da CAV entre 2005 e 2016 ao 6,1%, o que supón un notable crecemento. As institucións públicas han atopado o seu Santo Graal para saír da Gran Depresión: están a impulsar o sector dos servizos, sendo a hostalaría, o comercio e o turismo os exemplos máis destacados. Así se entende o desenvolvemento de diversas infraestruturas e os eventos “culturais” que se están desenvolvendo nas cidades. Porque achegan riqueza e crecemento, reducindo a taxa de paro.

Pero que pasa cos salarios que se pagan nestes sectores? Falta de información actualizada para análise por sectores. A pesar das diferenzas, poden ser útiles os datos do INE de 2016 para o Reino de España. Co salario medio, supón o 85% dese comercio, o 69% das actividades administrativas e outros servizos e o 61% da hostalaría. Nestes sectores a brecha de xénero é superior ao 30%.

Cos sectores que se están impulsando vén, si, un diñeiro lixeiro, pero que non se redistribúe entre os traballadores, aumentando a polarización social. Reducen a taxa de paro, pero a través de empregos precarios e inestables. Trátase de sectores cunha brecha salarial de xénero importante. As administracións deben ter coidado de non quedar cegadas polo crecemento económico a curto prazo. En ningún caso, tomaremos o camiño contrario para ser unha sociedade cohesionada e xusta.