Acto de ETA (Sauterie politique?) Para facelo elixiu o bonito castelo de Arnaga de Kanbo, buscando o prestixio e o apoio dunha sociedade civil que non aceptou a ningunha das súas vítimas. Marcháronse deixando as pistolas en dúas caixas á policía francesa, coma se non pasaría nada pola súa culpa durante catro décadas, e só unha cuarta parte das vítimas pediran perdón: non é amargado? Por que non leváronse eses pasos polo territorio de Euskadi? Ou no de España? Tiña ETA principalmente partido en Francia?

Elixiron a residencia Arnaga para ofrecer o seu último baile, xa que non teñen un vínculo íntimo coa loita armada. Co mellor gusto. Unha parte do vasco sempre está do seu parte e as imaxes sanguentas das masacres que provocaron aínda non están dispostas a ver con claridade, a dor de quen non tiñan unha participación directa no conflito, e tamén dos gardas civís, policías, graduados do exército, xornalistas, políticos que parecían ter unha participación directa... todo iso na base da nosa ferida.

Á marxe do mundo abertzale, a disolución de ETA pasou na maior indiferenza posible. Porque é demasiado tarde. Nada desa dura historia quedará, a memoria non reterá máis que a dor, sobre todo o daqueles que se chamaban “inimigos”.