Herennes
Debo confesarvos un segredo: o meu segundo apelido é Casete. Si, Casete, como as cintas, pero cunha “s” e unha “t”. Moitos amigos e familiares animáronme a sacar este curioso apelido do armario, pero é inútil. Podo ouvir os rogos dun adolescente que aínda teme a burla en min. Por iso custaravos atopar un rastro público do meu segundo apelido.
En 2012 fixen unha excepción, cando me decatei de que se celebraba o 50 aniversario da creación das cintas “cassete”. Escribín un artigo no meu blog desa época e un xornalista de Radio Euskadi leumo e fíxome unha entrevista. O meu avó, Isidro Casete, sentiu orgulloso.
A importancia das cintas na miña vida debería ser suficiente para reivindicar o meu apelido. A primeira proba de que tiña vocación de xornalista –cassettari– é un programa de radio gravado con radiocassette aos 6 anos en casa da miña avoa. Con 8 anos gañei un concurso en Bizkaia Irratia e no radiocassette que regalaban gravaba as miñas cancións favoritas de Euskadi Gaztea. Con todo, só cando estaba de veraneo en Boiro sentíame orgulloso do meu apelido de casete. Gustábame moito a familia Casete: ruidosas, juerguistas, esveltas, moi coñecidas no pobo.
Aitit sempre conta que o seu pai, o zapateiro galego Ventura Casete, respondeu con ironía ao nacemento das cintas: "Vaia! Agora véndennos barato!”. Até entón, non fora máis que un estraño apelido de corte francés, un pouco aquitano, segundo a investigación dun abeto. Actualmente converteuse nun “vintage” de apelidos. O meu primo máis novo non tivo demasiadas burlas na escola, e como moito, terá que migrar ao formato mp3. Segundo datos do Instituto Nacional de Estatística, só 28 persoas levan este apelido. Como as cintas, nós tamén temos data de caducidade.
Cando de pequeno estudaba a lista dos meus apelidos –sen rastro dos apelidos euskaldunes; “Casete, iso si que é un bo apelido para unha maqueta!”, díxome unha vez un amigo– decateime de que o nome do meu bisavó era Ventura Casete Casete. Dobre pletina! A súa nai fora solteiro. Sempre imaxinara que un home impertinente deixouse embarazar e non se preocupou.
Bo, heime “enroilado” como os cassettes, pero necesitaba dar esta explicación para poder contar a seguinte historia. Cando de pequeno estudaba a lista dos meus apelidos –sen rastro dos apelidos euskaldunes; “Casete, iso si que é un bo apelido para unha maqueta!”, díxome unha vez un amigo– decateime de que o nome do meu bisavó era Ventura Casete Casete. Dobre pletina! A súa nai fora solteiro. Sempre imaxinara que un home impertinente deixouse embarazar e non se preocupou. Pero hai pouco o meu avó contoume a versión verdadeira: a súa avoa, é dicir, a miña tatarabuela, non tiña vocación de esposa; en lugar de casar tivo catro fillos con catro feirantes. Cando o meu avó cometía algunha travesura e a súa avoa reprendíalle dicindo: "Que fixeches, Isidro?", Isidro respondía maliciosamente: “E ti, avoa, que fixeches?”.
Cando lembrei en Nadal, papá explicoume que a protagonista desta historia non era a nai de Ventura Casete Casete, senón a súa avoa materna. A ver si non vos perdedes con este nó: As dúas avoas de Isidro foron solteiras! E ambos por decisión propia! Ou, polo menos, así o lembra o meu avó.
Dalgunha maneira, cría que a historia das violacións das normas morais da familia comezaba coa miña nai, xa que na década de 1980 celebrouse o matrimonio civil e logo divorciouse. Cando imaxinaba as vidas da miña avoa, da miña bisavoa e da miña tatarabuela, non sospeitaba nadiña de nada de rebeldía. A ruptura deste prexuízo pode ser tamén unha boa razón para reivindicar todos os meus apelidos, todos os meus antepasados.
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
Ukrainako gerrar hasierako zergatiak ez dira azaldu zizkigutenak bakarrik, beste arrazoi batzuk ere badaudelako. Errusiak zioen Ukrainako errusiar hiztunen defentsarako urrats bat eman behar zuela; Ukrainako Gobernuak, aldiz, Errusiaren armadari aurre egin behar zitzaiola,... [+]
Ekonomialariei asko gustatzen zaizkie merkatuen jokabideak adierazten dituzten grafikoak, kurbak alegia. Deigarria egin zait zentzu horretan Pluralistic webguneko “The future of Amazon coders is the present of Amazon warehouse workers” artikuluan (Amazonen... [+]
O pasado mércores, a Facultade de Educación de Leioa estaba cargada de estudantes, xa que viña Samantha Hudson. É un artista, cantante e influencer transgénero mallorquino nado en 1999. A estrela dos encontros Kantatzen Herria contaba cunha fileira interminable de selfies e... [+]
Bekatu bat aitortu behar dut hemen. Duela lau urte, ohitura berri bat sarrarazi nuen nire bizian: igande gauetan, kaka kanoi baten antzera "informazio" jarraikia hedatzen duen CNews telebista kate ultraeskuindarra begiratzen hasi nintzen. Hasieran ordu erdi bat astero... [+]
Hay coincidencias sorprendentes na vida. Cantos espectadores poderían reunirse no Teatro Arriaga? Cantos aseos hai en cada planta? Que probabilidades hai de que dúas mulleres guipuscoanas coincidan no mesmo instante e lugar, despois de 35 anos sen verse?
Así atopei a Itziar... [+]
Transfeminismoak argia eta konplexutasuna ekarri ditu gorputz, genero eta desirei buruzko eztabaidetara. Hala ere, itzalak ere sortu ditu. Ustezko koherentzia politiko erradikal baten izenean –askotan hegemonia oso zehatz bati lotua–, diskurtso transfeminista batzuek... [+]
Vivimos tempos curiosos e realmente vivimos. Son tempos nos que se di que a educación está en crise e, polo menos, á vista de todos, a bolita ten xa 2.361 anos.
Non fora da academia de Platón, o seu querido mestre Aristóteles, para erixir un liceo. Un Liceo, evidentemente,... [+]
Hai unhas semanas, na rúa Deputación, no centro de Vitoria-Gasteiz, dous homes arroxaron a unha persoa sen fogar desde o pequeno rellano da escaleira que daba ao exterior do local onde durmía. Non só o derrubaron, senón que inmediatamente colocaron ante a lonxa unha varanda... [+]
Recentemente abriuse o plan de ordenación urbanística exipcio para o territorio de Gaza. Un debuxo recolle as rúas, edificios e imaxinarios do futuro, sobre unha realidade que aínda cheira a metralla e a artefactos explosivos. Proposta urbanística, utilizada como outro... [+]
Tanto feministas como ecoloxistas vimos a oportunidade de pór a vida no centro da pandemia de Covid-19. Non eramos uns idiotas, sabiamos que os poderosos e moitos cidadáns estarían encantados de volver á normalidade de sempre. Especialmente, os que pasaron un confinamento... [+]
O último informe do Instituto Vasco de Estatística, Eustat, destaca que aumentou a sensación de inseguridade cidadá. En Gurea, en Trapagaran, Seguridade xa, algúns veciños chamaron a manifestarse contra os delincuentes.
Dous foron as razóns que levaron a esa sensación... [+]
Hai vivendas que están subscritas a portais de venda porque queren comprar unha casa. De cando en vez fan citas para ver as casas, e estou seguro de que o vendedor sabe que esas persoas non comprarán a casa, non polo que atopan na visita, senón polo que non teñen... [+]
Arthur Clark escribiu en 1953 a novela distópica O fin da infancia: unha descrición dunha sociedade que deixou de xogar. E non é o momento de xogar especialmente a infancia? O momento de xogar, de sorprender, de ver e de facer preguntas vivas. O momento de deixar o espazo... [+]