Esta forma de medicamento vén de Xapón, desenvolvido polo budista Mikao Usui en 1922. O seu obxectivo é equilibrar os corpos físicos e enerxéticos. Segundo os expertos, o equilibrio entre o físico, o emocional, o espiritual e o mental é o que compensa. Esta enerxía transportámola as persoas na terapia Reiki, somos canalizadores. Sacámola da cabeza e transmitímola a nós mesmos e a outras persoas.

Nekane García Arbelaiz comezou a estudar terapia en 2007 e, tendo en conta os beneficios que achegou a ela e á súa familia, decidiu facerse co diploma de profesora. Agora ten unha consulta en Hendaia: “Levo moitos anos estudando terapias naturais e desenvolvemento persoal: Reiki, coaching, naturopatía, kinesiología, tapping, Bach Flores, alimentación sa, meditación... Entre outras cousas, axudoume a xestionar mellor as miñas emocións, a recuperar a intuición, a ver a vida de forma máis positiva e a ter máis enerxía. Quería ensinarllo aos demais”.

García ofrece talleres para aprender Reiki e cóntanos que cada vez se achegan máis xente. “Ao ano reciben o curso unhas 60 persoas, de distintas idades e formas. Fágoas cada dous meses e si créase o grupo xa o fago antes”, cóntanos. “A sociedade é cada vez máis consciente de que gran parte do noso benestar e a nosa saúde está nas nosas mans. Así, a maior porcentaxe do que se achega é mellorar a calidade de vida: vivir sen ansiedade e depresión, vivir con alegría, enerxía e emocionalmente en equilibrio”.

Lierni Arrieta Irureta xa recibiu este curso. Explícanos que hai catro “niveis”. El fixo a primeira, dúas veces: Hendaia e Durango. Di que foi un curso dun día e que despois tiveron que facer exercicios durante unhas tres semanas e uns dez minutos ao día.

Arrieta comezou a achegarse involuntariamente a Reiki cando era nai. Comezou coas masaxes de comunicación e conexión cos nenos. Pero despois quería máis. O diagnóstico do alzheimer ao seu pai tamén lle impulsou a iso. Hoxe usa Reikia en casa e en casa, sobre todo consigo mesmo: “Cando me esperto pola noite e non podo durmirme, cando me enfado, cando os nenos están enfermos, cando me achego ao pai...”. Ademais da enerxía que transmiten as mans, Arrieta admira o momento, toma ese tempo e conecta contigo e co outro: “Non tomamos momentos nos que non fagamos nada. Se non dorme, non hai ese silencio, nin ese silencio. Mesmo cando estás a facer á outra, estás a pensar na outra, na outra. Iso tampouco o facemos moitas veces e é un agasallo”. Engade que a colocación das mans nas distintas partes do corpo tamén estreita a conexión co corpo: “Cando estás a repasar a cadela das raíces, por exemplo, o cerebro di: arraigate! Estás aquí e esta é a realidade”.

O reiki, en cambio, utilízase para acougar as enfermidades, non sempre como medicamento. Arrieta ponnos un exemplo: “A avoa dun amigo estaba enferma, agonizante, e tivo unha morte tranquila con Reiki”. García engadiu que é de gran axuda no caso das enfermidades graves e crónicas, xa que axuda a manterse animado. A Organización Mundial da Saúde (OMS) aprobou o Reiki, que se está utilizando en máis hospitais da CAV.

Arrieta subliñou que deberiamos valorar o que é útil para un mesmo: “Unha persoa pode necesitar esa enfermidade na súa propia experiencia e iso tamén hai que aceptalo. Cada un seguirá o seu camiño e Reiki axudaralle a suavizalo. Cando os meus fillos están enfermos e fágoos a Reiki, vinos mellor. Pero quizá sexa porque tiñan que mellorar. Iso non o sei medir”.