Coiro vivo
O home di “e lla folla”, engadindo á frase un xesto que todos podedes imaxinar. A súa expresión abrásame as fibras interiores. Chamareina fibra da xustiza. Logo doume conta de que a súa elección de palabras non será politicamente correcta, pero que toca unha verdade. Estaba a interpretar unha escena vulgar que ninguén máis que o ofendido podería interpretar como dramática. O que sofre non sempre lle recoñecerá o seu dramatismo. A violación, a agresión, a prepotencia, a intemperancia non sempre é física. A miúdo, a maioría das veces, cada día, é sutil. Poden ser palabras ben elixidas. Unha mirada, unha arma suficiente.
O que che desolla sen facer o coiro pode ser un home. Ou pode ser muller. O pene non dá a capacidade de humillar aos demais. Nos casos non patolóxicos, é unha decisión persoal. Como responsables das nosas decisións, todos podemos cuestionar as nosas prácticas, podemos practicar novas prácticas.
No caso que nos ocupa a min e aos meus amigos, na universidade tivemos unha profesora de cine e estabamos a lembrar a unha muller lesbiana que se consideraba feminista. Dou estas puntualizacións, non para subliñalas, senón para poder dicir que me parecen insignificantes. Non estou seguro de que aquel profesor esnaquizase a algúns estudantes, sobre todo ás mulleres, ou simplemente. Era unha actitude perversa a que tiñamos no centro do tema, pero que no día a día ocorre de forma case involuntaria. Moito, fácil, nas relacións cotiás: dentro da familia, na universidade, no traballo, nos despachos de billetes.
A min non me viría á cabeza dicir que estou a describir unha mirada ou un comentario insultante “e lla folla”. Non se me ocorre, porque non teño o costume de falar así, porque me resulta desagradable pronunciar unha frase así ou escoitar. Porque fun educado de boa fe. Pero tamén porque non leo de acordo a un código sexual o que sucede ao meu ao redor. Pero o seu interlocutor, ademais de falar doutro xeito, utiliza outras lentes, non se somete á corrección política, e acertou no fondo coa súa expresión. Convertido en metáfora, por suposto.
O que algúns fan en sentido literal, outros o fan en sentido figurado. É evidente a perversión do modelo de produtores e directivos vestidos de albornoz que tratan ás mulleres con tiranía. Non crea problemas para a descodificación. Con todo, a miúdo non nos damos conta da natureza agresiva de moitas situacións comúns que recoñecemos como inevitables. Alguén saíu chorando dunha oficina e que? Ademais, saíu coa autoestima á altura dunha adoite de zapato, porque non sabe facer nada ben. Detallado.
Hai unha diferenza de poder nas relacións que así se describen. A persoa que vive a agresión sempre está en situación de vulnerabilidade. Digamos: en precario. E quen está en precario non sente seguro. Quen está en precario ten que salvar a súa existencia dunha ou outra maneira. O que está en precario ten que demostrar constantemente que vale. O precario teme as consecuencias de dicir “non así”. Só sente quen está en precario. Só, en compañía da súa vergoña. E agora: o que ten poder sobre o precario sábeo ben. Sabe moi ben como aproveitar esta debilidade amálgama. E adiviña o que fai? Non direi que...
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
O día do pastor de Huarte explicaron que Euskal Herria obtivo o recoñecemento para participar en concursos internacionais de curta de ovella. A oficialidade produciuse no Campionato do Mundo de Escocia de 2023, como consecuencia do dossier presentado polas mozas vascos e da... [+]
Seguramente, a maioría de nós xa compraron, aquí e alá, os agasallos para o Nadal. Porque a visita nocturna a Olentzero é unha gran cita, especialmente para os máis pequenos. Todos se preparan para esta frutífera época do ano: Bilbao arde tanto como Vitoria, Pamplona e... [+]
Que é o que máis che sorprendeu cando saíches do cárcere? Preguntáronme moitas veces no último ano e medio.
Ver que as rúas de Bilbao están cheas de turistas e de cans con dúas patas, por exemplo? Ou os cambios na situación política? O primeiro cansoume e amoloume... [+]
O tema das axudas para a aprendizaxe do eúscaro é realmente confuso. O cidadán que queira aprender euskera deberá acudir a máis dun portelo para saber canto lle custará o curso que quere realizar e de onde, como e cando obterá as subvencións. Porque aínda custa diñeiro... [+]
A comprensión e interpretación da lingua matemática é o que ten importancia no proceso de aprendizaxe, polo menos é o que nós dicimos aos nosos alumnos. A linguaxe das matemáticas é universal, e en xeral, a marxe de erro para a interpretación adoita ser pequeno... [+]
Nas reunións xuntámonos de todo, e as reunións caracterízannos no momento en que cada un ten o seu papel, o seu poder (ou a súa falta), a súa idade, o seu momento vital. Pero sempre hai quen cala. Lete cantábanos que cando sexamos maiores aprenderiamos o que custa estar... [+]
Quizá unha das debilidades dos seres humanos é a tendencia que temos de escoitar e atender á maioría. Seguro que foi unha característica importante do desenvolvemento da nosa especie e necesaria para a supervivencia. Pero coa dixitalización, esa característica que temos... [+]
Os nosos dereitos, o noso futuro, agora! Baixo a lema, o Día Internacional dos Dereitos Humanos conmemora o legado dos 76 anos. O obxectivo do día é impulsar a construción dun mundo máis pacífico, igualitario e sostible. Con todo, mentres se celebran os avances,... [+]
Estás no bar, na barra, pedindo. No mostrador outras persoas tamén. En breve tocarache a quenda, pero o criado non che preguntou que é o que queres, saltouche e atendeu ao home que veu detrás de ti. Quedóuseche a cara estúpida e queres atraer a atención do camareiro, que... [+]
Gustaríame escribir a esta cousa que levo dentro. Cúmprense case cinco anos da pandemia, e os que eramos mozos naquela época, aínda que seguimos sendo mozas, comezamos a orbitar noutros espazos. A vivenda, o proxecto de vida, a maternidade, o traballo, a saúde... as ordes... [+]
Lembran? O 90% do Parlamento aprobou o Acordo Educativo hai dous séculos –perdoa, dous anos–. A reacción dos congresistas da esquerda moveuse entre euforia e satisfacción moderada. Segundo o documento aprobado, os centros privados seguirían recibindo diñeiro público,... [+]
Estar é facer. Así o di este ano a Feira de Durango, e é certo, polo menos no caso da propia feira e tendo en conta a Euskal Herria. A presente edición é xa a 59 edición da Azoka, e o feito de que cada ano se celebre demóstrao que a Feira de Durango é unha forma de facer... [+]
En Bilbao traballei durante cinco anos con colectivos en risco de exclusión, ao redor da fenda dixital, sobre todo coas mulleres. No camiño, atopeime con violencias machistas e outros moitos problemas. De forma moi orgánica, comecei a relacionarme e a entender o traballo dos... [+]