A evidencia da brecha de xénero no ámbito salarial e laboral alcanzou unha certa presenza mediática e social nos últimos tempos. Segundo o INE (Instituto Nacional de Estatística), case tres cuartas partes dos contratos temporais están ocupados por mulleres no Estado español. Así mesmo, os datos achegados por esta fonte indican que en 2014 en Navarra as mulleres asalariadas gañaban un 30% menos que os homes e un 24% menos no resto de Hegoalde. Pola contra, a pesar de que a brecha de xénero no ámbito da pobreza é evidente, existen dificultades para medila. A pobreza ten rostro de muller, pero demostralo non é tarefa fácil.

No ámbito das estatísticas de pobreza traballouse moi pouco en perspectiva de xénero. Como a estatística tamén é un ámbito dos homes non é sorprendente que nas medidas de pobreza o perfil de xénero mantéñase en segredo. As mulleres teñen no Estado español o salario, a pensión máis baixa ou a taxa de paro máis alta, pero o índice oficial de risco de pobreza é similar para homes e mulleres. Con todo, os datos oficiais non coinciden coa realidade. Nas estatísticas, o truco está na forma de construír un espazo en casa. A maioría das organizacións constrúen estatísticas familiares tendo en conta as medias. Con todo, o que non teña ingresos propios nunha familia, dificilmente pode obter os ingresos de forma equitativa. Ademais, a distribución das tarefas domésticas e do tempo baséase na desigualdade, sobre todo no que se refire ao xénero e á idade.

Desta maneira, cando se separan os ingresos de mulleres e homes, se visibiliza a situación incorrecta das mulleres. Non é habitual, pero, por exemplo, a revista de Investigación e Análise Social do Concello de Barcelona utilizou esta vía. Neste estudo móstrase que en Cataluña o índice de risco de pobreza das mulleres sitúase en torno ao 50% e o dos homes en torno ao 24%.Outra das razóns que oculta a brecha de xénero no
ámbito da pobreza é a propia medida da pobreza. De feito, nas estatísticas oficiais só tense en conta o criterio económico para medir a pobreza, esquecendo que a pobreza ten un carácter multidimensional. Ademais da contía da renda para analizar as situacións de pobreza, é imprescindible ter en conta factores como a riqueza e non só a renda, as posibilidades de consumo, a baixa intensidade laboral e o impacto do paro, os índices de desigualdade ou a protección fronte á vulnerabilidade que ofrecen as políticas públicas e os servizos públicos.

É máis, a pesar do seu escaso predicamento, a autonomía e a accesibilidade no tempo tamén son claves para construír unha visión integral da pobreza. Por iso, fálase da pobreza do tempo nas sociedades prósperas de hoxe. A pobreza do tempo demostra que algunhas persoas, remuneradas ou non, despois de estudos ou outras tarefas básicas, non teñen tempo suficiente, por exemplo, para descansar ou para gozar. Esta situación permite unha explicación das situacións domésticas en materia de desigualdade de xénero, que en caso contrario ten un diagnóstico moi difícil. Así mesmo, a pobreza do tempo proporciona información sobre a compatibilidade dos coidados con outros traballos. En definitiva, o concepto de pobreza do tempo tamén axuda a detectar cando as mulleres poden estar ante o risco de esgotamento social debido aos seus múltiples roles.

Por tanto, é evidente que a perspectiva de xénero intégrase de forma moi limitada na construción de estatísticas oficiais e análises económicas e sociais. Esta carencia oculta a realidade máis crúa da pobreza feminina.