A gran festa da democracia en Bigantxa
A expresión máis exitosa dos medios de comunicación na Transición: “Hoxe, día de eleccións, a gran festa da democracia”. Como era un novo exercicio para encher as urnas tras o franquismo, a posibilidade de votar converteuse en algo similar ás grandes festas.
De aí a beatificación das urnas até convertelas na icona suprema da democracia. Co paso do tempo, a icona hase difuminado: todo o que se fai con frecuencia perde o seu brillo.
Con todo, cada vez que se fai referencia ao referendo, sentimos unha emoción esquecida, coma se a festa da democracia resucitase en nós. Nos últimos tempos, ademais, derrotouse a expresión “queremos decidilo todo”, na convicción de que calquera iniciativa pública farase plenamente lícita a través dunha votación, coma se estivese tocada pola maxia.
Para saber si temos razón… organizemos un cuestionario! Si o resultado non coincide co noso programa electoral, pois, en fin, somos libres de non cumprir co prometido na campaña, “porque o pobo falou” (porque ademais nós démoslle a palabra). Doutra banda, si o referendo sae ao noso favor, podemos tomar a decisión con tranquilidade, respectando a palabra do pobo. A consulta popular, por tanto, é unha fórmula máxica.
Talvez preguntémonos si este tipo de iniciativas non devalúan a democracia e os referendos, rebaixando o “dereito a decidir” á vaquilla
Recentemente, o Concello de Burlada, co apoio do 5,7% do censo, convocou unha consulta para decidir si colócanse vaquillas nas festas. Os contrarios á vaquilla foron o 5,4%: gañou a democracia, aínda que o 89% dos burladeses non participou. “O pobo quere vaquillas” e xa está. Realizáronse consultas similares na comarca de Pamplona, clasificando as localidades da zona de vaquillas (Burlada, Noáin) ou da zona oposta (Huarte, Barañáin). En todas elas, sen superar o 15% de participación. Si é unha festa da democracia, moi pequena, quizá demasiado pequena. E sempre ao redor das vaquillas, é dicir, con temas de 3º ou 4º curso.
Quizá nos preguntemos si este tipo de iniciativas non devalúan a democracia e os referendos, rebaixando o “dereito a decidir” á vaquilla.
E o que é máis grave: si os concellos organizan a consulta á hora de tomar unha decisión diaria, non priorizamos os intereses e as ganas individuais? O seguinte paso pode ser quitar os parques de atraccións infantís: si non teño fillos, para que? Seguindo a mesma lóxica, os próximos interrogatorios poden ser si o pago da contribución urbana é obrigatorio ou non; ou quitar o transporte público, reforzar o egoísmo e debilitar a visión pública.
O que non hai que perder de vista: os electos deben tomar decisións, unha vez escoitado o pobo, pero sen delegar a responsabilidade.
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
Non puiden pechar o caixón despois do último par de medias que me quedaban, as cales se devoraban mutuamente. Así estaba, mal pecho, xa durante dúas semanas, o pixama (na tirada dos pixamas, salvo tres regaladas, non hai pixama; a camiseta “para casa” está chea de... [+]
Un prestixioso arquitecto chega desde Londres a un pequeno pobo galego. Trátase de David Chipperfield, un edificio con oficinas en Berlín, Milán e Xangai, e que conta cun amplo equipo de edificios. Unha arquitectura elegante, requintada, feita por un Sir. A historia comeza na... [+]
Estás no bar, na barra, pedindo. No mostrador outras persoas tamén. En breve tocarache a quenda, pero o criado non che preguntou que é o que queres, saltouche e atendeu ao home que veu detrás de ti. Quedóuseche a cara estúpida e queres atraer a atención do camareiro, que... [+]
Gustaríame escribir a esta cousa que levo dentro. Cúmprense case cinco anos da pandemia, e os que eramos mozos naquela época, aínda que seguimos sendo mozas, comezamos a orbitar noutros espazos. A vivenda, o proxecto de vida, a maternidade, o traballo, a saúde... as ordes... [+]
Lembran? O 90% do Parlamento aprobou o Acordo Educativo hai dous séculos –perdoa, dous anos–. A reacción dos congresistas da esquerda moveuse entre euforia e satisfacción moderada. Segundo o documento aprobado, os centros privados seguirían recibindo diñeiro público,... [+]
Estar é facer. Así o di este ano a Feira de Durango, e é certo, polo menos no caso da propia feira e tendo en conta a Euskal Herria. A presente edición é xa a 59 edición da Azoka, e o feito de que cada ano se celebre demóstrao que a Feira de Durango é unha forma de facer... [+]
En Bilbao traballei durante cinco anos con colectivos en risco de exclusión, ao redor da fenda dixital, sobre todo coas mulleres. No camiño, atopeime con violencias machistas e outros moitos problemas. De forma moi orgánica, comecei a relacionarme e a entender o traballo dos... [+]
O Consello de Euskalgintza está a alertar da emerxencia lingüística que estamos a vivir nas últimas semanas. Pasaron bastantes anos desde que se empezou a describir a situación do proceso de revitalización do eúscaro no cruzamento, na rotonda, no inpasse e con palabras... [+]
A evolución que tomou Internet nos últimos 15 anos, unido ao seu modelo tecnolóxico e de negocio, fainos pensar que é unha ferramenta para incrementar os peores aspectos da humanidade. En todo o mundo creáronse axentes que non están satisfeitos con esta idea. Traballan... [+]
Os últimos anos saio pouco. Díxeno moitas veces, seino, pero polo si ou polo non. Hoxe asistín a unha sesión de bertsos. “Deséxolle moito”. Si, por iso avisei que saio pouco, supoño que vostedes asisten a moitos actos culturais, e que teñen máis que comparar. Pero... [+]
En 2006, Baltasar Garzón, entón xuíz estrela, sufriu unha especie de revelación e redactou unha práctica que garantía os dereitos dos detidos por terrorismo. O mesmo xuíz viu pasar pola súa sala a centenares de detidos incomunicados, moitos deles con evidentes signos de... [+]
Son un dos máis bonitos recordos que teño no corazón. Naquela época estaba a facer Filoloxía Vasca e fomos a unha sociedade de Arbizu a un concerto de Ruper Ordorika. Alí estaban Rikardo Arregi Diaz de Heredia e Juanjo Olasagarre. Non me atrevín a dicirlle a Arregi que... [+]
Recentemente, ante a pregunta sobre en que consistía a emerxencia climática, un científico deu a excelente resposta: “Mire, a emerxencia climática é esta, cada vez ves no teu móbil máis vídeos relacionados con fenómenos meteorolóxicos extremos, e cando te dás conta,... [+]
Dise que Simone de Beauvoir escribiu que o opresor non sería tan forte si non tivese cómplice nas liñas do oprimido. A min paréceme moi normal... Que queredes? Cando estás pisado, tamén é comprensible que queiras mellorar a túa condición, e para iso é moi útil ofrecer... [+]