Desde que a Feira de Durango converteuse na praza da cultura, Landako Gunea non só é un lugar para comprar os libros e discos máis recentes, senón tamén para mostrar a creadores e artistas. O Szenatokia non está no mesmo Landako, chegaremos a este punto atravesando o río e cruzando as rúas no Centro Cultural San Agustín. Trátase dun espazo de artes escénicas no que, durante a Feira, representáronse unha infinidade de obras, a maioría en formato reducido.

Non podiamos velos a todos, e o sábado ao mediodía decidimos facer unha dobre sesión, grazas á posibilidade que nos deu o maratón dedicado ao microteatro. A programación supón un contraste para o público: Primeiro, encadeados na Rede, peza rápida, con ritmo intenso, colorido. A continuación, o zapato vermello de tacón, unha obra de teatro escura e melancólica.

Desde que gañase o primeiro premio do Certame de Teatro de Peto en 2016, participaron en diversos formatos: Trátase dunha obra de teatro de 40 minutos de duración, ampliada a unha hora, agora tamén é unha webserie de Internet –o seis capítulos están expostos na web www.nomofobikak.eus–. En Durango, os actores Belén Cruz, Amaia Lizarralde e Olatz Beobide interpretaron unha peza resumida, de 20 minutos de duración cada unha.

Só necesitaron a axuda dunha atractiva perruca verde e un sinxelo atrezo para ofrecer ao público un programa entretido. A un ritmo frenético, escenificáronse varias escenas de sketches sobre o tema de hoxe en día: A sociedade depende do teléfono móbil, necesita estar conectada en todo momento. A obra reflicte o sinsentido de vivir atado ao móbil.

Despois, a escuridade invadiu o escenario de San Agustín. A obra Zapata vermella de tacón, dirixida por Pablo Ibarluzea, conduciunos ao tenebroso bar dun pobo cantil, no que tres personaxes viven dunha rutina recorrente e inesperada. A medida que a voz repousada do narrador atravesaba os plans frustrados e os soños imposibles dos protagonistas, os destinos do tres fóronse enlazando aos poucos.

O zapato vermello de tacón é unha desas obras de teatro que, cun guión moi forte, inspiran moito. A atmosfera xerada pola luz, a música e os movementos dos corpos levounos a relatos doutra época, case chegamos a sentir o salitre na pel. O público non deixou escapar ningún son durante toda a obra, pero ao final impúxose con aplausos a obra de Mikel Ayllón, Jabi da Ydalga, Haizea Paris e Igor Arzuaga, entre outros. A dobre mostra do Maratón de Curtos de Szenatoki demostrounos que o teatro vasco é rico e variado.