Cataluña está inmersa nun estado de excepción. Como o vive vostede?

Como xornalista, vivo con moito interese o contexto catalán, pero como cidadán, con moita angustia. Imaxínache que eu non son un deses independentistas recentemente chegados que se multiplicaron agora. Eu son da fornada dos independentistas de sempre. Pero tendo en conta que na época do instituto eramos catro gatos, agora é emocionante ver a mobilización que triunfou. Desgraciadamente preocúpanos a inmisericordia do Goberno de España.

Como prevé os votos que convocou o presidente do Goberno, Mariano Rajoy?

Aínda teñen que explicarme o que está a suceder, porque eu non o entendo. A imposición sempre me enfadou. Alguén terá que explicarme por que o que votei algunha vez, o 27 de setembro de 2015 e o 1 de outubro pasado, non serviu para nada. Os nosos votos non se respectaron até agora, quen garante que se respecten os resultados desta terceira cita? Sospeito daquel 21 de decembro.

Que pasará ao día seguinte?

En caso de non existir interinidade internacional, confirmarase o sucedido até o momento: O Goberno de Rajoy só falará da unidade de España, e pechará as portas a todo aquilo que vaia máis aló diso. Por tanto, a represión prolongarase sen límites, xa que a represión se prolonga.

A pesar de todo, segue o camiño do humor en Raquel 1. É difícil facer humor nos momentos negros?

É difícil, pero non tanto polo que pasa, senón pola forma en que a xente está a vivir a situación. Levamos nove anos facendo este programa, e, por suposto, nos capítulos máis duros da vida estiven moi atento, por exemplo, pola mañá fixen o programa á primeira hora e pola tarde estaba cun amigo que estaba a piques de morrer. Iso é e non hai máis. O que pasa agora é que a sensibilidade está máis estendida. A maioría dos oíntes agradece que o humor se traslade ás súas casas. Pero de cando en vez recibimos algunha crítica. Por exemplo, por facer a metade do goberno ao día seguinte da súa detención.

O humor maniféstase en moitos aspectos da túa vida. Tamén no libro O curso de feminismo para microondas que publicaches o ano pasado. Mellorou a saúde do feminismo?

Estamos a espertar novas conciencias e, en parte, diría que pasou algo parecido ao que sucedeu co independentismo, que se inchou nos últimos anos. Bo, o libro escribino en catalán, é discreto, e nun ano fixemos seis edicións. Rompemos o silencio propio do machismo e ese é o primeiro paso das loitas máis importantes.

Cre que o feminismo está peor visto na nosa sociedade que o machismo?

Sen dúbida. Esta é unha dos maiores paradoxos da nosa sociedade. A sociedade móvese por estereotipos, e as feministas considéranse aínda feas e tolas. Afortunadamente, a realidade vai máis aló dos estereotipos. Pero é decepcionante que este mal crónico que perdurou séculos teña que denuncialo no século XXI.

Vostede é xornalista. Cre que os medios de comunicación fortalecemos eses estereotipos aos que se refire?

Por suposto. Afortunadamente, vivo sen televisión. Pero o outro día vino e deime conta de que os produtos de limpeza asócianse aínda a mulleres. Bo, a loita contra os estereotipos é esgotadora.

Aínda que entre os políticos estamos máis preto da paridade, nos medios de comunicación sempre son máis os homes. Por que?

Non hai unha soa variable. Nas televisións, por exemplo, os homes poden ser delgados, gordos, guapos ou feos. As mulleres non. Na maioría dos casos deben ser marabillosas. Iso si que é un límite. Pero non só iso, senón que me pasou a min, que me chamaron a unha sesión e, por moitas razóns, non me foi compatible. Por exemplo, pola noite, moitas mulleres teñen que dicir que non porque sendo fillos é a hora para cear. Entre outras cousas, porque as mulleres seguimos facendo máis as tarefas domésticas. Bo, os homes seguen tendo máis flexibilidade.

Antes traballaba nas mesas redondas de varias cadeas de televisión catalás. Por que o deixaches?

Porque non me sentía cómodo. Deberíase reformular o formato das mesas de radio e televisión, porque non permite desenvolver os argumentos correctamente, así que cojea unha e outra vez porque non puido terminar o que quere explicar. Ía deitarme angustiado porque non estaba satisfeito co que facía. Empecei a sentirme mellor escribindo columnas e estou niso. Quizá, como son asociativo, sinto mellor escribindo –rindo–.