Emocións
O segundo concerto do ciclo de abono da Orquestra Sinfónica de Euskadi non foi unha sesión ordinaria. No escenario acumuláronse moitas calidades e sentimentos que converteron nun encontro inesquecible. Por unha banda, un potente programa, que logo comentarei, composto de dúas obras preciosas; e, por outro, un solista de raza que sente a música e o seu instrumento dunha maneira terrible e que transmite ese sentimento ao público. O pianista bilbaíno Joaquín Achúcarro cumpriu o 1 de novembro 85 anos sobre o escenario, do mesmo xeito que os grandes artistas, e en plena forma.
Maurice Ravel dedicou o Concerto para piano e orquestra para man esquerda ao pianista austríaco Paul Wittgenstein en Re Maior, xa que este músico (irmán do filósofo Ludwig Wittgenstein) perdeu o brazo dereito I. Durante a Guerra Mundial. É unha obra fermosa, dun só movemento, na que as texturas orquestrais e a diversidade de matices son moi importantes. A pesar das dificultades, Achúcarro deu unha lección. Soubo adaptar a súa técnica actual para facer unha versión elegante, menos perfecta, pero realmente suxestivo. Como bis regalou un Nokturno de Chopin, moi intimista, delicado e sentido.
Na segunda parte do programa, a Orquestra de Euskadi e o novo director titular, Robert Treviño, ofreceron unha gran obra: Dmitri Xostakovich 11º Sinfonía en sol menor op. 103; ano 1905. Esta inmensa sinfonía evoca o sanguento domingo de 1905 en Rusia, cun estilo programático. O catro partes da obra (Praza do Palacio de Inverno, 9 de xaneiro, Memoria Eterna e Tocsin –sinal de alarma–) apareceron debuxadas con paixón. Este Schostakovich foi un bo pretexto para ver a identidade do director Treviño. É moi novo, ten só 34 anos, pero é un director externo, que dá todo nas interpretacións, que se mete de cheo na partitura. Conectou co público e quizá esta conexión sexa o que a Orquestra de Euskadi necesita nestes momentos. Boa sorte!
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
Hai quen, sendo un cerebro brillante, con definicións de "pouco detalle", son expertos en transformar e transformar o mesmo, dito doutro xeito. Era súa e foi un proxecto in eternum que se repetiu durante décadas. Esta era unha das principais razóns para deixar de ser... [+]
O 26 de decembro, durante un ataque aéreo, o Exército israelí matou a cinco xornalistas palestinos que tentaban chegar á cidade. Con eles mataron a 130 xornalistas palestinos. Esta noticia lembroume un par de cousas, a primeira, a persecución que sofren os verdadeiros... [+]
Nos últimos meses tocoume traballar en varios institutos e, nalgún momento, tiven que falar cos alumnos das posibilidades que ofrece o mercado laboral. A tipoloxía dos alumnos é variada e nunha mesma cidade varía moito dun barrio a outro, dun instituto a outro, e tamén... [+]
A nena que aparece no centro da fotografía, que dificilmente se pode considerar histórica, está a escribir unha lista de adxectivos: eu, ti, el, nós, vós, eles. Mirando cara abaixo, non puiden ver como era a súa mirada.
Insensible ao labor do fotógrafo, vostede, lenta e... [+]
Cando traballas con persoas maiores ou con persoas con diversidade física e neuronal, dásche conta de que a idea da competencia na nosa sociedade limítanos moito como especie. É dicir, o noso sistema ponche en valor por facer as cousas de maneira específica, e o que non o... [+]
Quería escribir polas luces de Nadal e reivindicar que se converta nunha tradición anual nesta época de iluminacións de rúas, un espazo público acolledor, alegre e gozoso desde o punto de vista da clase. Pero, por suposto, tamén espazos públicos cálidos onde algúns... [+]
Perdoa aos carballais, encinares, olmos, garzas, fresnos, alisedas, castañares, bidueiros, gorostidias, manzanales, piñeirais e a todas as sociedades das árbores, pero hoxe o hayedo ten unha cita con motivo das celebracións da fronteira invernal.
Resúltame máis fácil... [+]
Volve Euskaraldia. Ao parecer, será na primavera do ano que vén. Xa o presentaron e a verdade é que me sorprendeu; non o propio Euskaraldia, senón a lema del: Farémolo movéndonos.
A primeira vez que a lin ou escoitado, vénme á cabeza o título da obra que puxeron para... [+]
Ildo beretik dator Eusko Jaurlaritza berriaren politika. Hitzak bai, baina ekintzak ez dira argi ikusten Pradalesen gobernuak aurkeztutako aurrekontuan.
Cando o sistema colonial capitalista heteropatriarcal cuéstionase e loita, ataca sen piedade. Utilizando todas as ferramentas ao seu alcance para fortalecer, fortalecer e consolidar o poder institucional, os medios, a xustiza, a lingua, a cultura, a violencia...
En Suíza,... [+]
Non sei si vostedes tamén teñen a mesma percepción –recoñézoo: aquí empecei a escribir de maneira acientífica–. Refírome á extensión natural da palabra preguiza. Cada vez escoito máis nos recunchos de Hego Euskal Herria: eúscaro, español e, por suposto,... [+]
Moitos en Nadal sentimos máis preguiza que ilusión ao pensar nas comidas e encontros familiares. Pero adiantámosvos que non é a comida a que nos fai sentirnos colectivamente incómodos, senón a normatividad que define á familia tradicional. É máis,... [+]
Sempre me pareceu máis significativo o modo que se di en castelán aos carruajes que se poden atopar aquí e alá: humilladero. Non é un nome bastante lixeiro, branco ou non ten ningunha connotación? Á fin e ao cabo, todo o que pasaba por alí debía ser humillado. É sabido... [+]
O final da República Árabe Siria causou unha gran sorpresa pola forma en que se produciu: rápida e case sen resistencia. Con todo, non é tan estraño si temos en conta que o país estaba destruído, empobrecido e trocado. Hai tempo que a maioría dos sirios non se preocupaba... [+]