Nestes momentos hai varias folgas en marcha en defensa dos postos de traballo polo peche de empresas. Non son poucos os que pensan que coa folga só pérdese tempo e diñeiro, que non se consegue nada. Pero a realidade ensínanos outra cousa. A firmeza, a resistencia, a dignidade, a organización, a coordinación e a insumisión dos folguistas das residencias de Bizkaia durante case dous anos son algúns exemplos diso. Demostraron que a folga é a expresión dunha dignidade humana que non se arrodilla ante o capital, e que ademais pode ser tan rendible como a eficaz.

Este sector levou adiante a insumisión, non se acovardou á chantaxe da patronal e a Deputación de Bizkaia, e tras dous anos de mobilizacións e folgas, chegaron a un acordo que cumpre case todas as súas reivindicacións: manter o convenio até 2020, recibir 140 euros máis ao mes, traballar 200 horas menos ao ano, non penalizar economicamente en caso de accidente de traballo ou enfermidade profesional, cobrando o 100% do salario.

Cabe destacar que esta folga foi realizada case na súa maioría por mulleres. É un matiz importante, porque ademais da vitoria económica e social, tamén é unha vitoria feminista, xa que o sistema quería ser manso e silencioso. Cunha folga longa e eficaz volvéronse indomables ante a presión da patronal e a Deputación. Vaia lección para os homes!