As trirremes eran buques de guerra de orixe jónico. Grazas á súa eficacia nas guerras, foron os principais buques de guerra do Mediterráneo no século XVIII a. Desde o século VIN a. Até o século IV.

Eran uns 35 metros de longo e un catro de ancho. Tiñan un ou dúas teas –segundo a época– e os remeiros actuaban en tres liñas de distinta altura. Para navegar utilizaban principalmente teas, é dicir, a forza do vento. A forza dos remeiros, en cambio, empregábase sobre todo para as batallas.

A tripulación das trirremes estaba composta polo capitán, unha ducia de mariñeiros e oficiais, unha ducia de soldados e porteiros e 170 remeiros. Os remeiros adoitaban ser homes libres e recibían un salario bastante bo e un adestramento especial para poder seguir a bo ritmo. Pagaban máis aos remeiros que traballaban na liña de arriba, xa que o ángulo torto dos remos respecto á auga obrigáballes a realizar un esforzo maior.

Os responsables militares gregos abandonaran as loitas corporais no mar e o seu obxectivo principal era golpear e afundir as naves inimigas. Por iso tiñan tan poucos soldados e tantos remeiros para manobrar con facilidade. Ademais, para destruír as naves inimigas, as trirremes estaban provistas de puntas de bronce ou de ferro na proa, por baixo da liña de flotación. Pero os persas tiñan tamén trirremes fuciños. Entón, coa mesma tecnoloxía, como é que os gregos se impuxeron en Salamina e en todo o Mediterráneo?

A resposta dos remeiros era o coxín ou pano chamado hyperesion. O almohadón parece ser Temístocles (c. 525-460), o mesmo xeneral que preparou a estratexia da batalla de Salamina. Estaban feitas de pel de animal e estaban recubertas de graxa para que os remeiros, en lugar de permanecer fixos nos bancos, movésense dun lado para outro, como fan nos barcos da banca móbil actual. Este movemento permite, cun esforzo similar, alargar o camiño do remo e así aumentar a eficacia de cada palada. En consecuencia, podían navegar a maior velocidade que os seus inimigos e, o que é máis importante, podían virar de improviso, atacar de costado as naves e golpealas de través.