Para quen traballamos nos medios de comunicación vascos, facer un seguimento dos deportes femininos das mulleres vascas debe ser un obxectivo ineludible. Estades a pensar “que menos nun medio público”. Tedes toda a razón.

Nunha época na que a maioría dos medios de comunicación están a facer unha aposta estratéxica cara ao castelán, os que traballamos unicamente en eúscaro temos bastantes problemas para contar a actualidade cun pouco de dignidade. Digno e estratéxico, un par de conceptos etéreos que a miúdo non se poden pór no mesmo xugo.

A situación colleu carga lateral, case toda a mazá no mesmo cesto e o burro ao carón, a maioría das veces cara á dereita, dobrado. O castelán imponse cada día á hora de elixir o idioma e os contidos, e, coa escusa das audiencias, case todos os medios de comunicación tomaron decisións para non afogarse. Que o eúscaro non sexa estratéxico, ao parecer.

Hai decisións que non aceptan a votación e eu, na miña opinión, pensaba que a do eúscaro era unha delas. Eu, pobre home. Na televisión, polo menos, hai que cumprir moitas condicións para que o programa saia un pouco limpo: que o entrevistado sexa euskaldun, separado dalgunha actividade, que teña tempo para vir e que saiba ou que poida expresar o que viviu. Talvez con moitas condicións.

O segundo domingo das Regatas de San Sebastián deste ano, as mulleres foron arroxadas á auga a contrarreloxo “forzadas” polas duras condicións do mar. Os homes, mantendo a tradición sacra, launaka a launaka bi txanetan.

Tivemos unha longa discusión sobre iso, unha vez terminada a regata, cando nos refuxiamos nas rúas lisas e pintorescas da zona vella: a ver si o perigo foi o mesmo para todos, si hai unha gran diferenza para aguantar o impacto da onda no barco para homes ou mulleres, si todas as traiñeiras femininas tiñan experiencia suficiente para navegar neste tipo de mar, por que nos momentos nos que dominan o mundo de remo son tan pouco sitio para protexer ás mulleres de maneira paternalista.

Estariamos encantados de coñecer as opinións dos remeiros unha vez que as augas se acougaron. A decisión de saír nesas condicións foi unha decisión tomada con eles? Estaban de acordo en saír a contrarreloxo ou, si facíano, na súa forma habitual, de catro en catro, eran partidarios de facelo? Quedamos con ganas de sabelo.

Todos os medios de comunicación, os que puxeron carga ao burro da información ao carón do castelán, e os demais, temos todo o ano por diante para que a muller e o deporte sexan protagonistas no noso día a día.

Iso si, os propios protagonistas teñen que darse conta de que uns temos máis difícil o traballo que outros. Muller, deportista e euskaldun. É moito pedir?