As campañas contra este modelo turístico, as imaxes de aeroportos e estacións repletas de xente, as praias que tomaron trázaa das cidades… lévannos a pensar niso. E ademais, desta maneira difundiuse outra mensaxe: que estamos a superar a crise económica. Pero a realidade é teimosa e os datos estadísticos oficiais desmenten.

É certo que millóns de persoas móvense e gozan facendo turismo de vacacións. Si, pero son só unha pequena parte da poboación, e case sempre son as mesmas persoas as que poden ter descansos de verán, de Nadal ou de Semana Santa. Son moitas máis as persoas que sofren o desemprego, a pobreza, a fame e a exclusión social. É consecuencia dos desequilibrios xerados polo sistema capitalista que goberna. Un de cada tres cidadáns da Unión Europea (UE), o 32,9%, non puido gozar dunha semana de vacacións en 2016, moito menos fóra do seu lugar de residencia, segundo a oficina comunitaria de estadística Eurostat. No caso do Estado español o 40,3% e no de Francia o 23,4%. Entre esta poboación atópanse pensionistas con nóminas de miseria, mulleres desempregadas, parellas que viven en casa dos seus pais, traballadores precarios e inmigrantes.

A economía dos grandes números, a das grandes empresas e as multinacionais, do mesmo xeito que o mundo virtual da Bolsa, está a mellorar. A costa do emprego precario e das pensións conxeladas. En definitiva, é unha consecuencia máis do desequilibrio estrutural que xerou o actual sistema capitalista. As vacacións e o turismo non son máis que quimeras. A crise segue castigando aos de sempre.