Aseos
Como di o refrán, A terceira és a bona. Os independentistas cataláns saben que ten que ser así. Os dous intentos anteriores, a consulta do 9 de novembro de 2014 e as eleccións convocadas como plebiscito de 2015, permitiron avanzar no proceso, pero está claro que non conseguiron un referendo rigoroso. O presidente, Carles Puigdemont, anunciou que:O referendo celebrarase o 1 de outubro e a pregunta será “queres que Cataluña sexa un estado independente como república?”.
A diario Ara publicou xa a primeira enquisa a devandita data da Enquisa de Conxuntura Urbana de Navarra. Enquisas, nas que se esbozan algunhas claves para o éxito do referendo, sobre todo nos dous ámbitos nos que ao día seguinte se centrará toda a atención: a participación e o resultado. Os datos serían bos para os independentistas: a intención de participar sería do 64,2%, non moi lonxe das cifras de moitas eleccións autonómicas e xerais, e o si gañaría facilmente, cun 67%. Estes resultados, de acordo coa enquisa, cumprirían con todos os estándar de referendo e permitirían o recoñecemento internacional e a declaración unilateral da independencia. A lectura destes datos non é moi complicada, xa que son consecuencia directa da falta de voto dunha parte do sector unionista. Paréceme unha cuestión repensable por parte dos unionistas, porque desmovilizar o non para deslegitimar o referendo podería reforzar o si e achegar a independencia unilateral.
Ademais do tradicional sector españolista, o presunto soberanismo democrático que se aglutina nUn País En Comú comezou a arar a terra para deslegitimar a vía unilateral e o referendo.Xavier Domenech afirmou que é necesario un referendo con todas as garantías e que iso non llo vai a negar ninguén. O problema vén na segunda parte, porque iguala que a consulta teña todas as garantías con ser pacta co Estado español
Con todo, aínda nos quedan moitos capítulos por chegar e será tanto ou máis importante como o resultado como cheguen a ese día e que relato prevalece. A coalición Junts Pel Si fixo un gran esforzo para deixar claro que priorizarían o camiño bilateral, pero que a baixa calidade democrática do Estado español fai que a vía unilateral sexa a única maneira de dar unha auténtica saída democrática ao ataque. Ese discurso comezou a dar os seus froitos a nivel internacional, entre eles o editorial do New York Times, que xa falou a favor da celebración do referendo. Por parte do Goberno español, parece que se aproveitarán da vía xudicial e da vía xudicial para aumentar o medo, e que a bandeira da lei será o centro do seu relato.
A competencia discursiva, pola contra, non se vai a dar só fóra das fronteiras de Cataluña. Mesmo en Cataluña, ademais do tradicional sector españolista, o presunto soberanismo democrático que se agrupa nUn País En Comú comeza a arar a terra para deslegitimar a vía unilateral e o referendo. Xavier Domenech afirmou que é necesario un referendo con todas as garantías e que iso non llo vai a negar ninguén. O problema vén na segunda parte, porque iguala que a consulta teña todas as garantías á hora de ser pactada co Estado español, cun mecanismo similar ao do Goberno de España para igualar a lei e a democracia.
É imposible que sexas verdadeiramente soberanista si non fas nada ante o que sabes que sempre che negará a soberanía. Esperar a que a maioría de España cambie é o mesmo que esperar a que un terremoto separe aos Países Cataláns de España. O discurso dos comúns, até agora menos común en España, é un discurso que coñecemos desde hai tempo en Cataluña e no País Vasco, que tira polo buraco de calquera intento común de cambiar as cousas, estreitamente ligado á cadea das leis españolas.
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
Ukrainako gerrar hasierako zergatiak ez dira azaldu zizkigutenak bakarrik, beste arrazoi batzuk ere badaudelako. Errusiak zioen Ukrainako errusiar hiztunen defentsarako urrats bat eman behar zuela; Ukrainako Gobernuak, aldiz, Errusiaren armadari aurre egin behar zitzaiola,... [+]
Ekonomialariei asko gustatzen zaizkie merkatuen jokabideak adierazten dituzten grafikoak, kurbak alegia. Deigarria egin zait zentzu horretan Pluralistic webguneko “The future of Amazon coders is the present of Amazon warehouse workers” artikuluan (Amazonen... [+]
O pasado mércores, a Facultade de Educación de Leioa estaba cargada de estudantes, xa que viña Samantha Hudson. É un artista, cantante e influencer transgénero mallorquino nado en 1999. A estrela dos encontros Kantatzen Herria contaba cunha fileira interminable de selfies e... [+]
Bekatu bat aitortu behar dut hemen. Duela lau urte, ohitura berri bat sarrarazi nuen nire bizian: igande gauetan, kaka kanoi baten antzera "informazio" jarraikia hedatzen duen CNews telebista kate ultraeskuindarra begiratzen hasi nintzen. Hasieran ordu erdi bat astero... [+]
Hay coincidencias sorprendentes na vida. Cantos espectadores poderían reunirse no Teatro Arriaga? Cantos aseos hai en cada planta? Que probabilidades hai de que dúas mulleres guipuscoanas coincidan no mesmo instante e lugar, despois de 35 anos sen verse?
Así atopei a Itziar... [+]
Transfeminismoak argia eta konplexutasuna ekarri ditu gorputz, genero eta desirei buruzko eztabaidetara. Hala ere, itzalak ere sortu ditu. Ustezko koherentzia politiko erradikal baten izenean –askotan hegemonia oso zehatz bati lotua–, diskurtso transfeminista batzuek... [+]
Vivimos tempos curiosos e realmente vivimos. Son tempos nos que se di que a educación está en crise e, polo menos, á vista de todos, a bolita ten xa 2.361 anos.
Non fora da academia de Platón, o seu querido mestre Aristóteles, para erixir un liceo. Un Liceo, evidentemente,... [+]
Hai unhas semanas, na rúa Deputación, no centro de Vitoria-Gasteiz, dous homes arroxaron a unha persoa sen fogar desde o pequeno rellano da escaleira que daba ao exterior do local onde durmía. Non só o derrubaron, senón que inmediatamente colocaron ante a lonxa unha varanda... [+]
Recentemente abriuse o plan de ordenación urbanística exipcio para o territorio de Gaza. Un debuxo recolle as rúas, edificios e imaxinarios do futuro, sobre unha realidade que aínda cheira a metralla e a artefactos explosivos. Proposta urbanística, utilizada como outro... [+]
Tanto feministas como ecoloxistas vimos a oportunidade de pór a vida no centro da pandemia de Covid-19. Non eramos uns idiotas, sabiamos que os poderosos e moitos cidadáns estarían encantados de volver á normalidade de sempre. Especialmente, os que pasaron un confinamento... [+]
O último informe do Instituto Vasco de Estatística, Eustat, destaca que aumentou a sensación de inseguridade cidadá. En Gurea, en Trapagaran, Seguridade xa, algúns veciños chamaron a manifestarse contra os delincuentes.
Dous foron as razóns que levaron a esa sensación... [+]
Hai vivendas que están subscritas a portais de venda porque queren comprar unha casa. De cando en vez fan citas para ver as casas, e estou seguro de que o vendedor sabe que esas persoas non comprarán a casa, non polo que atopan na visita, senón polo que non teñen... [+]
Arthur Clark escribiu en 1953 a novela distópica O fin da infancia: unha descrición dunha sociedade que deixou de xogar. E non é o momento de xogar especialmente a infancia? O momento de xogar, de sorprender, de ver e de facer preguntas vivas. O momento de deixar o espazo... [+]