18 de maio en Orona Gallery de Hernani. Reunímonos un centenar de persoas, convocadas pola Deputación Foral de Gipuzkoa, ao redor da dinámica Euskara 4.0. Debullamos durante case dúas horas as procuras que estamos a realizar para avanzar no proceso do eúscaro. Relatores de diferentes ámbitos de actuación: DFG (Deputado Xeral e eu, Facenda, Kabia), UPV/EHU, HPS, Euskaltzaleen Topagunea, Soziolinguistika Klusterra, Hekimen, Euskalit e a corporación Mondragon. Para levar a cabo o proceso de revitalización do eúscaro desde a encrucillada, estamos a buscar o camiño entre organizacións e axentes de todo tipo; en colaboración frutífera e con espírito de innovación.

Curiosamente, ARGIA puxo o título á crónica escrita alí mesmo: “Unha parte da actividade cultural vasca e a colaboración entre a Deputación de Gipuzkoa”. Non o entendín moi ben, pero me lembrou o famoso título daquel xornal inglés: “A mancha pecha até a bajamar do estreito deixou illado o continente”.

Á marxe das bromas, os movementos que se observan son serios e profundos. Eu mesmo vin con máis claridade o proceso de participación que estamos a levar a cabo na Deputación. Este ano completamos a segunda fase, e foi moi evidente que a maioría dos participantes non estamos no mesmo sitio que hai dous anos.

Foi público e destacado, na mesma dirección, o sucedido na xornada Udaltop. A actualidade da activación social e o anuncio dunha proposta innovadora fixeron que a inscrición se desbordase, o que levou á apertura dunha lista de espera. Os participantes que practicamente duplicaban o número habitual recibiron “esperanzados” a proposta elaborada conxuntamente por HPS e Euskaltzaleen Topagunea, ao redor dunha liña de traballo para fomentar a activación en todo o País Vasco. A xornada finalizou cun ambiente de ilusión e recibiu a valoración máis alta da súa historia na seguinte enquisa.

Para quen reivindicamos unha comunidade de falantes emancipada e forte, esta dinámica é moi satisfactoria; que as institucións públicas e sociais traballen de forma natural en colaboración, algo que soñamos durante anos. Diría que estamos a construír un novo “nós”, un novo “nós”, amplo, común, integrador, ao redor do eúscaro.

Non é a unidade, senón a unificación; non é a única ruta, senón a sincronización de traxectorias; non é un obxectivo monolítico, senón unha constelación de obxectivos. Somos unha sociedade complexa, non necesitamos uniformes. Si, con todo, unha cultura de cooperación en favor dos intereses comúns. Por exemplo, revitalizando o eúscaro.