Sobre as nosas caras
O meu fillo vén cun teléfono e móstrame as súas fotos: a súa cara como adolescente, o seu avó, a que tería si fose unha nena. A aplicación chámase FaceApp. Ofrece diferentes opcións tocando a pantalla. Retratos tan artificiais como os dos robots. Que non existen na realidade. Rostros fantasmais. A min asustáronme e a el, rindo.
Que lle diría ao seu fillo que lle expresase o meu malestar? Poida que nunca chegue a ser avó? Que non se sabe de antemán cando nos imos a morrer? Porque me fixeron pensar na morte as fotos que me ensinou. Unha cousa é o carácter espectral que ten a imaxe de algo ou alguén que desapareceu hai moito tempo. Non en balde dise que quedou inmortalizado, eternizado. E outro, totalmente diferente, con imaxes de futuro, que prometese o futuro e negase a posibilidade da morte. Ou non? Por que non podo rirme do xogo? É un xogo. E esta é unha das posibilidades que ofrece a aplicación: un amplo sorriso na cara que expresaba algo máis. Creo que é o filtro máis axeitado para min, xa que teño poucas fotos que sorrir. Estamos salvados esas especies raras, sospeitosas, desa clase?
A necesidade de sorrir nos retratos é relativamente recente. Antes non se facía. Por iso tamén a figura de Mona Lisa é tan especial, e ela tamén ri del. As caras non sorrín nas pinturas de Rembrandt nin Velázquez. Hai que ter en conta que non había dentistas e que os dentes non serían as partes máis visibles da cara. Nos retratos de fotógrafos do século XX tamén son escasas as alegres bocas, poucas veces atópanse nos motivos de August Sander ou Dianne Arbus. Pero somos do século XXI, de acordo. Inventamos selfies e smileys. Así, un artista británico ha entrado recentemente no Rijksmuseum de Amsterdam cun Smartphone con FaceApp instalado e transformou os seus modelos en pinturas e esculturas. Eran demasiado serios, dicían. A súa idea xenial ha tido moitos seguidores e imitadores. Para iso está a aplicación, para que sexamos máis alegres do que somos? Só co dedo?
Sabemos que a distorsión da realidade –e a falsificación– atópase na base mesma da fotografía. As fotos sempre foron un misterio, unha ilusión. Os que pensaron na fotografía escribiron sobre a agresión, a perversión e a perversión que fixeron ao que foi retratado. Os efectos tamén son de principio a fin, cando a fotografía era un documento de consolidación da realidade. As primeiras técnicas esixían unha longa exposición e os movementos durante ese tempo producían un efecto pantasma. Ás veces involuntariamente, outras intencionadamente.
Ouvín que esta aplicación de FaceApp é unha aplicación para aburrirse rápido. A súa diversión de ofrecer é breve. Porque os resultados son sempre moi parecidos. E polo momento, non queremos crer que todos teñamos a mesma imaxe un día. Variacións duns poucos clons. A metamorfose que provocan os filtros é tan superficial que queda tan lonxe de tocar nada do que hai dentro, é tan insignificante! Talvez sexa iso o que máis me asustou ao ver a colección de fotos que me ensinou o meu fillo: a propia baratidad do truco. Tranquiliceime. Non é que eu sexa demasiado serio, senón que prefiro os xogos que dan para moito tempo.
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
O día do pastor de Huarte explicaron que Euskal Herria obtivo o recoñecemento para participar en concursos internacionais de curta de ovella. A oficialidade produciuse no Campionato do Mundo de Escocia de 2023, como consecuencia do dossier presentado polas mozas vascos e da... [+]
Seguramente, a maioría de nós xa compraron, aquí e alá, os agasallos para o Nadal. Porque a visita nocturna a Olentzero é unha gran cita, especialmente para os máis pequenos. Todos se preparan para esta frutífera época do ano: Bilbao arde tanto como Vitoria, Pamplona e... [+]
Que é o que máis che sorprendeu cando saíches do cárcere? Preguntáronme moitas veces no último ano e medio.
Ver que as rúas de Bilbao están cheas de turistas e de cans con dúas patas, por exemplo? Ou os cambios na situación política? O primeiro cansoume e amoloume... [+]
O tema das axudas para a aprendizaxe do eúscaro é realmente confuso. O cidadán que queira aprender euskera deberá acudir a máis dun portelo para saber canto lle custará o curso que quere realizar e de onde, como e cando obterá as subvencións. Porque aínda custa diñeiro... [+]
A comprensión e interpretación da lingua matemática é o que ten importancia no proceso de aprendizaxe, polo menos é o que nós dicimos aos nosos alumnos. A linguaxe das matemáticas é universal, e en xeral, a marxe de erro para a interpretación adoita ser pequeno... [+]
Nas reunións xuntámonos de todo, e as reunións caracterízannos no momento en que cada un ten o seu papel, o seu poder (ou a súa falta), a súa idade, o seu momento vital. Pero sempre hai quen cala. Lete cantábanos que cando sexamos maiores aprenderiamos o que custa estar... [+]
Quizá unha das debilidades dos seres humanos é a tendencia que temos de escoitar e atender á maioría. Seguro que foi unha característica importante do desenvolvemento da nosa especie e necesaria para a supervivencia. Pero coa dixitalización, esa característica que temos... [+]
Os nosos dereitos, o noso futuro, agora! Baixo a lema, o Día Internacional dos Dereitos Humanos conmemora o legado dos 76 anos. O obxectivo do día é impulsar a construción dun mundo máis pacífico, igualitario e sostible. Con todo, mentres se celebran os avances,... [+]
Estás no bar, na barra, pedindo. No mostrador outras persoas tamén. En breve tocarache a quenda, pero o criado non che preguntou que é o que queres, saltouche e atendeu ao home que veu detrás de ti. Quedóuseche a cara estúpida e queres atraer a atención do camareiro, que... [+]
Gustaríame escribir a esta cousa que levo dentro. Cúmprense case cinco anos da pandemia, e os que eramos mozos naquela época, aínda que seguimos sendo mozas, comezamos a orbitar noutros espazos. A vivenda, o proxecto de vida, a maternidade, o traballo, a saúde... as ordes... [+]
Lembran? O 90% do Parlamento aprobou o Acordo Educativo hai dous séculos –perdoa, dous anos–. A reacción dos congresistas da esquerda moveuse entre euforia e satisfacción moderada. Segundo o documento aprobado, os centros privados seguirían recibindo diñeiro público,... [+]
Estar é facer. Así o di este ano a Feira de Durango, e é certo, polo menos no caso da propia feira e tendo en conta a Euskal Herria. A presente edición é xa a 59 edición da Azoka, e o feito de que cada ano se celebre demóstrao que a Feira de Durango é unha forma de facer... [+]
En Bilbao traballei durante cinco anos con colectivos en risco de exclusión, ao redor da fenda dixital, sobre todo coas mulleres. No camiño, atopeime con violencias machistas e outros moitos problemas. De forma moi orgánica, comecei a relacionarme e a entender o traballo dos... [+]