Odiadores. Agora chámanse Hater. Fascinados pola elocuencia dos cherpolistas de mercadotecnia, chámanse así. Porque saben que o ser non é suficiente, e para predicir o ser hoxe, máis que o nome, é a marca a que se necesita. E así din: “Gústame o hate”, “son un hater”, “leo o hate”.O sentimento converteuse en vocación, afección ou profesión.

Soyunapringada é unha marca que rompe todas as marcas de Youtube. A primeira vez que o ouvín quedei estupefacto. Sen palabras, atrapado nun bulebule cheo de contradicións: un ataque nauseabundo e brutal contra o canon, as normas, os estilos e os gustos, pero… que ben entendinlle Mr! Cando mencionou a Wonderful, a verdade é que falaba entre obscenidades.

O señor Kurtz non se atreveu a chamalo. Wonderful ou ditadura do positivismo. Alegría obrigada, optimismo prometido. Metéronnos na cabeza e cremos. Aos nosos fillos, aos nosos mozos, en casa, na rúa, nas aulas… Cando lles ensinamos que todo o mundo é posible, fixémolo ben porque iamos na banda utopía, soñadores. Pero… non preparamos ben para cando chegasen as derrotas, as perdas e os arrepentimentos.

Recetarios e cursos de motivación en todas partes: para atraer a atención dos nenos, para estimular aos compañeiros, para gañarse á parella, para saciarse, para manter aos amigos e para non perder lectores e espectadores. Din que detestan o hartazgo de positivismo tras a excesiva motivación. E ese odio non é o resultado dun sufrimento terrible, senón do desperdicio dos desexos e esperanzas excesivas. Hai un ano lin que ETB1 ía estrear o programa de televisión Moito ódioche, pero nunca o vin. Non sei si deuse ou non, si é mentira ou non, si temeron ao odio.

Únenos o odio. Seguindo a lema de que non hai máis que un paso entre o odio e o amor, acaban de lanzar unha aplicación chamada Hater, unha ferramenta para buscar parella entre persoas que teñen odios afíns en lugar de afeccións parecidas. O odio, a chave do amor, entre mozos e non tan novos que reivindican con orgullo que son haters. Coma se o odio e o odio non existirían desde que o mundo é mundo.

Máis aló dos delitos de odio, na época do hiperconsumismo, quérennos facer crer que o odio é un estilo de vida. Odio por medo. A vida, o traballo, a parella, a casa… Só o odio por medo a perdelos pode sentir quen os ten. Estilo e estilismo, ese é o odio destes haters na sala de baile. Que oculta na escuridade o verdadeiro sufrimento e os verdadeiros odios perigosos.