Máis xente do habitual sentada nas cadeiras de brazos vermellas do Teatro Arriaga. Parece que o florecimiento e o teatro tamén empezaron a florecer. Din que o de hoxe vai ser especial, pero eu penso que vai ser máis diferente que especial, estou moi entusiasmado; catro directores e catro grupos de actores viran ao redor dun tema único, por quendas, no mesmo escenario, cada un durante 15 minutos. Tema, strip-tease, plural e sensual.A
vida e a miseria do momento foron os protagonistas dos primeiros espectáculos que se celebraron. A carga, a necesidade, a necesidade dun traballo para vivir, o respecto ou a necesidade de mirar a alguén deixaron ao descuberto ante os micrófonos. Ao fin marcháronse, espidos, e preguntáronlles a todos: Entón, non vou espirme?
Lady Godiva XI.mendeko é a historia da nudez dunha muller enérxica e forte, na segunda parte, con dúas actrices desgustadas coa realidade de hoxe. Aitor Beltrán e Asier Hernández mostráronse entre os espectadores cun mandil e un acordeón que non lles cobre nin o traseiro, nin o traseiro. Foi unha lenda, un intento de conectar coa Europa actual e co sistema que está no poder, pero a min pareceume pobre e superficial. En canto á emocionante actuación da soprano Klara Mendizabal sobre Lady Godiva.A
terceira obra emocionoume, ridiculizado e levoume á reflexión; o strip-tease de Telmo Irureta, a quen lle tocou vivir atado á cadeira e a outras incapacidades. Un intento de facer comprender como vive a sensualidade e o desexo. Para quen entendemos algo, a vivencia do protagonista foi dura pero próxima. Ao final, tivemos a oportunidade de ver o strip-tease, tamén sensual e humorístico. Se algo non me gustou desta actuación, para provocar humor e risa foi necesario utilizar citas ou expresións en castelán, pero debo dicir que deixei en evidencia as miñas contradicións e que eu mesmo rinme.
Un bonito xesto á nudez romántica que vimos no último tramo. Unha historia de amor en tempos de guerra. A vergoña da nudez e o xesto sincero de amor cara ao home que se paseaba na guerra pola montaña. O que nos levou a ocultar a nosa vista e o noso desexo. O que nos axudou a reconstruír a nudez e a maxia do desvestir.