Augas medicinais e aire mofento
- Zestoa, cara a 1760. O can do Marqués de San Millán atopou pozos de auga quente. Estaba enfermo de sarna e o can curouse metido nestes pozos. O balneario abriuse en 1804, converténdose na primeira instalación turística de Euskal Herria. A partir de 1893 comezaron a chegar máis turistas, tras a construción do Gran Hotel. E na feliz década de 1920 a influencia dos forasteiros comezaba a despuntar nas mentalidades e costumes dos zestoarras, entre eles a danza, segundo recolleu recentemente Fernando Arzallus na revista popular Danbolin.
Arzallus recibiu un comunicado de 1928 no programa de festas de hai vinte anos. O documento reflicte que, tras as festas de maio dese ano, o alcalde prohibiu as danzas vinculadas, o que "indignou" á cidadanía. As autoridades municipais debateron a resposta dos veciños de Zestoa e recolleron o debate en papel.
O herita Félix Zunzunegi dixo que “non é partidario da danza vinculada, e moito menos desa danza vertixinosa que se baila na praza de aquí; que el pide facer o que se fai nos pobos de ao redor, en Azpeitia e Azkoitia (…); que el é partidario da música pero non da danza erótica e que, por tanto, parécelle inadecuado”. En Azpeitia e Azkoitia parecían solucionar o problema, pero as danzas eróticas que viñan de fóra nos pobos de ao redor non estaban tan arraigadas como en Zestoa.
O alcalde, Ramón Izeta, deu a razón a Zunzunegi, pero sabía que “os músicos estaban en contra de tocar só danzas soltas, polo que considerou oportuno deixar a todos os bailables para que se mergullen, pero as protestas chegaron a ese nivel e non é posible non dar o que piden”. Por iso fixo unha proposta de transacción: tocar unha peza solta e a outra atada.
A decisión de Antonio Egiguren, tanto dunha como doutra parte, foi adoptada por unanimidade para evitar máis enfrontamentos, e finalmente aceptouse a proposta do alcalde: “Que a banda toque unha peza solta e outra atada, pero á hora do ángelus, é dicir á noitiña, coa condición de terminar todo”. Pero “que non se tache nin unha danza que se considera escandalosa, como fox-trot, charleston, tangos, etc.”.
Nova York, 1960. Nunha reunión da ONU durmiuse o ministro de Exteriores de Nixeria e embaixador da ONU, Jaja Wachucu. Nixeria acababa de lograr a independencia o 1 de outubro. Por tanto, Wachuku convertíase no primeiro representante da ONU en Nixeria e acababa de asumir o... [+]
A día de hoxe, fai 50 anos, o movemento obreiro de Euskal Herria escribiu un capítulo moi importante da súa historia. En Hegoalde, uns 200.000 traballadores realizaron unha folga xeral en protesta contra o réxime franquista, que durou dous meses. Esta mobilización deixou... [+]
Investigadores da Universidade Johns Hopkins descubriron varios cilindros con inscricións no actual xacemento de Siria, o Tell Umm-o Marra. Os expertos cren que os signos escritos nestas pezas de barro poden ser alfabéticos.
No século XV a. Os cilindros datáronse en 2400 e... [+]
Pamplona, 1939. No principio do ano, a praza de touros da cidade foi utilizada como campo de concentración polos franquistas. Tivo oficialmente capacidade para 3.000 prisioneiros de guerra, nun momento no que non había fronte en Navarra, polo que os encerrados alí deben ser... [+]
Pensar sobre os clásicos literarios significa necesariamente pensar desde hoxe. Precisamente, a denominación clásica está condicionada a que se trate de obras que chegaron até hoxe, polo que pensar sobre elas é pensar como e por que chegaron até nós esas obras, preguntar... [+]
Londres 1928. Á Vitoria and Albert Museum chegou un cadro moi especial: no cadro aparece un home negro, con perruca e levita, rodeado de libros e instrumentos científicos. Así foi catalogado no Museo: “Singular retrato satírico que representa un experimento errado na... [+]
Dise que Simone de Beauvoir escribiu que o opresor non sería tan forte si non tivese cómplice nas liñas do oprimido. A min paréceme moi normal... Que queredes? Cando estás pisado, tamén é comprensible que queiras mellorar a túa condición, e para iso é moi útil ofrecer... [+]
