Na igrexa, a campá...
É difícil –difícil– falar máis de temas abstractos e institucións impersoais que de persoas de carne e óso. Sobre todo si o tema adquiriu algunha vez aspecto tabú.
Unha cuarta parte dos ataques sexuais que sofren os mozos prodúcense en mans dos profesionais da Igrexa: o maior de idade sente compracido e o menor insultado. Hai tempo que a Igrexa necesitaba tomar medidas para evitar a dor e o morbo mediático de tantos individuos.
Cal é a razón para alegrarse e regocijarse polos órganos sexuais dos nenos? Que pasa cos maiores de idade en busca do pracer sexual no pensamento dos menores?
Haberá, como é lóxico, máis dunha resposta. Por suposto.
Con todo, no abuso sexual hai unha crenza estendida por parte do agresor, e é a de ser dono dunha razón maior que as demais. Abuso de autoridade, quizá. O abusador cre que ten máis razón para obrigar a alguén a que reflexione, para non sufrir excesos dos que poida ter o abusador. Deste xeito, a vontade do abuso, para o agresor, é subordinada ao abusador.
E esa é probablemente a razón pola que, como na Igrexa, abúsase de nenos e mozos nos vestiarios deportivos, nas escolas e nos recunchos descoñecidos da familia. Prepotencia.
Nalgúns textos que se escribiron citouse o celibato obrigatorio como fonte da enfermidade dentro da Igrexa. Os sacerdotes católicos non poden ter parella. E está claro que a represión sexual non pode dar bos froitos na sociedade actual.
Tamén se mencionou que a Lei canónica pode ser a de estudar coidadosamente outro apartado do fenómeno. Porque a Igrexa, como o exército, ten o costume de arranxar en casa, en lugar de facelo nos tribunais civís. Os límites entre o pecado e o delito non sempre están claros na institución relixiosa. E iso hai que solucionalo.
A Igrexa vai necesitar tempo para esclarecer o asunto. Pero non se pode alargar a cuestión ad eternum porque o pus vai recibir a ferida por completo. A sociedade esixe transparencia.
Ser cura, ser pai, ser veciño... é unha razón común para abusar do menor aquí e alá, na Igrexa e na familia, na escola e no club deportivo, o costume de non considerar ao neno como un ser completo: non é un neno, non é nada... é súbdito do maior de idade, quen ten que andar á súa altura.
Por iso os nenos ármanse nas guerras, por iso son mutilados, e por iso son condenados ás terribles faenas das minas, e por iso son violados. Crendo que se trata de bonecos dos maiores, monicreques.
Alguén ten que pagar os medos, as frustracións e as imposibilidades dos maiores. Esta é a gravidade da conta.
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
Non puiden pechar o caixón despois do último par de medias que me quedaban, as cales se devoraban mutuamente. Así estaba, mal pecho, xa durante dúas semanas, o pixama (na tirada dos pixamas, salvo tres regaladas, non hai pixama; a camiseta “para casa” está chea de... [+]
Un prestixioso arquitecto chega desde Londres a un pequeno pobo galego. Trátase de David Chipperfield, un edificio con oficinas en Berlín, Milán e Xangai, e que conta cun amplo equipo de edificios. Unha arquitectura elegante, requintada, feita por un Sir. A historia comeza na... [+]
Estás no bar, na barra, pedindo. No mostrador outras persoas tamén. En breve tocarache a quenda, pero o criado non che preguntou que é o que queres, saltouche e atendeu ao home que veu detrás de ti. Quedóuseche a cara estúpida e queres atraer a atención do camareiro, que... [+]
Gustaríame escribir a esta cousa que levo dentro. Cúmprense case cinco anos da pandemia, e os que eramos mozos naquela época, aínda que seguimos sendo mozas, comezamos a orbitar noutros espazos. A vivenda, o proxecto de vida, a maternidade, o traballo, a saúde... as ordes... [+]
Lembran? O 90% do Parlamento aprobou o Acordo Educativo hai dous séculos –perdoa, dous anos–. A reacción dos congresistas da esquerda moveuse entre euforia e satisfacción moderada. Segundo o documento aprobado, os centros privados seguirían recibindo diñeiro público,... [+]
Estar é facer. Así o di este ano a Feira de Durango, e é certo, polo menos no caso da propia feira e tendo en conta a Euskal Herria. A presente edición é xa a 59 edición da Azoka, e o feito de que cada ano se celebre demóstrao que a Feira de Durango é unha forma de facer... [+]
En Bilbao traballei durante cinco anos con colectivos en risco de exclusión, ao redor da fenda dixital, sobre todo coas mulleres. No camiño, atopeime con violencias machistas e outros moitos problemas. De forma moi orgánica, comecei a relacionarme e a entender o traballo dos... [+]
O Consello de Euskalgintza está a alertar da emerxencia lingüística que estamos a vivir nas últimas semanas. Pasaron bastantes anos desde que se empezou a describir a situación do proceso de revitalización do eúscaro no cruzamento, na rotonda, no inpasse e con palabras... [+]
A evolución que tomou Internet nos últimos 15 anos, unido ao seu modelo tecnolóxico e de negocio, fainos pensar que é unha ferramenta para incrementar os peores aspectos da humanidade. En todo o mundo creáronse axentes que non están satisfeitos con esta idea. Traballan... [+]
Os últimos anos saio pouco. Díxeno moitas veces, seino, pero polo si ou polo non. Hoxe asistín a unha sesión de bertsos. “Deséxolle moito”. Si, por iso avisei que saio pouco, supoño que vostedes asisten a moitos actos culturais, e que teñen máis que comparar. Pero... [+]
En 2006, Baltasar Garzón, entón xuíz estrela, sufriu unha especie de revelación e redactou unha práctica que garantía os dereitos dos detidos por terrorismo. O mesmo xuíz viu pasar pola súa sala a centenares de detidos incomunicados, moitos deles con evidentes signos de... [+]
Son un dos máis bonitos recordos que teño no corazón. Naquela época estaba a facer Filoloxía Vasca e fomos a unha sociedade de Arbizu a un concerto de Ruper Ordorika. Alí estaban Rikardo Arregi Diaz de Heredia e Juanjo Olasagarre. Non me atrevín a dicirlle a Arregi que... [+]
Recentemente, ante a pregunta sobre en que consistía a emerxencia climática, un científico deu a excelente resposta: “Mire, a emerxencia climática é esta, cada vez ves no teu móbil máis vídeos relacionados con fenómenos meteorolóxicos extremos, e cando te dás conta,... [+]
Dise que Simone de Beauvoir escribiu que o opresor non sería tan forte si non tivese cómplice nas liñas do oprimido. A min paréceme moi normal... Que queredes? Cando estás pisado, tamén é comprensible que queiras mellorar a túa condición, e para iso é moi útil ofrecer... [+]