Don Giovanni Valekoa
Sen dúbida, as óperas de Mozart son unha das máis belas do repertorio. Entre eles, Don Giovanni, un dos máis favoritos. Pero a música de Mozart ten unha particularidade: fermosa e melódica, fácil e lixeira, e á vez moi difícil de interpretar. Tanto nas óperas como nas sinfonías ou na música para piano, os intérpretes deben eliminar esta dificultade e encher o ambiente dunha certa axilidade e eternidade. Doutra banda, a música de Mozart ten outra característica perigosa: si non se interpreta coa alma, pode ser aburrida.
En relación co devandito, hai que recoñecer que o Don Giovanni organizado pola ABAO non alcanzou o nivel esperado. A interpretación foi, en xeral, pesada, non lixeira e un pouco aburrida, polas razóns que a continuación exporei.
En primeiro lugar, escenografía e iluminación. Esta vez, verdadeiramente pobre. Só tivemos un escenario durante toda a sesión. Si, moi sinxelo, servía para todo, pero despois de pasar tantas cousas en tres horas sobre o escenario, pois, non era suficiente e visualmente aburrido. Claro que era posible melloralo cunha bonita iluminación, pero non foi así, si é un plano do todo.
A dirección de escena tamén é sinxela. Ao terminar a ópera quedei cunha sensación estraña: case mellor ofrecer a versión de concerto que facer unha dirección tan pobre.
Pero, bo, a verdade é que o lado musical foi o mellor do programa, aínda que non foi o mellor. Entre os solistas, destacaría dúas actuacións. Por unha banda, o tenor navarro José Luís Sola fixo o convincente Don Ottavio. Ben interpretado e moi adecuado en voz alta. Pola súa banda, Gianluca Buratto (por primeira vez na ABAO), baixo, sorprendeu ao público coa súa voz redonda e contundente. Ademais, fixo unha interpretación intencionada, emocionante. Entre as mulleres destaca a actuación da soprano Miren Urbieta Veiga. O seu Zerlina non era do todo chillona, pero percibímolo perfectamente coa súa voz, brillante. Esperábase moito máis dos sopranos Davinia Rodríguez e Serena Farnocchia, nos papeis Donna Anna e Donna Elvira, que estiveron bastante planos. Teño as miñas dúbidas co barítono Simon Keenlyside, que fixo Don Giovanni. Nalgúns momentos mostrouse valente, noutros non parecía protagonista. Simón Orfila no papel Egozello e o baixo barítono Giovanni Romeo no papel Masetto, fixeron os seus traballos con graza e o público agradeceuno.
A obra da Orquestra de Euskadi, baixo a batuta de Kery-Lynn Wilson, discreta.
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
Non quero que a miña filla se disfrace de xitana nos caldereros. Non quero que os nenos xitanos da escola da miña filla gocen de xitanos nos caldereros. Porque ser xitano non é un disfrace. Porque ser xitano non é unha festa que se celebra unha vez ao ano, manchada de roupa... [+]
O camiño faise paso a paso, e hai un tempo aprendín que parece feito polo principio. Pero a xente tamén quere aprender a encher esa frase de contido. Só non podemos conseguir nada, quizá axiña que como comecemos. Incluso a gran afluencia de xente pode complicar a... [+]
Non actuou correctamente, había que tomar medidas, si non, non aprendemos. Ao parecer, non se daba conta do impacto do que fixera, seguía normal, ás veces cun aspecto máis feliz que os que lle rodeaban. Ademais, fala demasiado alto, iso non lle gusta a ninguén. Como as... [+]
Hezkuntza Sailak ez ei du ulertzen publikoko langileak zergatik joan garen grebara. LAB sindikatuari galdetzea dauka. Sindikatu horrek akordioa sinatu zuen sailarekin, 2023ko apirilean. Urte bi geroago grebara deitu dute haiek ere, aurrekoetan ez bezala, Hezkuntza Sailak... [+]
Profesor de Historia en homenaxe a un ex compañeiro que acaba de xubilarse. Bravo e máis bravo!
As leis educativas subliñan a importancia de fomentar o pensamento crítico no alumnado. Pero o claustro de profesores, nun tempo un espazo de debate de ideas e contraste de... [+]
A democracia liberal nos países occidentais parécese cada vez máis a unha democracia minimalista. O núcleo da definición sería que se respectan os cambios de goberno nas eleccións. A esta variante autoritaria, os politólogos Levitsky e Way chamárono autoritarismo... [+]
Mentres escribía esta columna, tiven que cambiar o tema, porque a miña atención se viu afectada polos aranceis de Trump. Necesitaredes poucas explicacións, é novo en todos os sitios, impuxo aos produtos chineses un 10% e aos produtos canadenses e mexicanos un 25%. O que... [+]
Esta cuña que o anuncio de substitución da bañeira por unha ducha en Euskadi Irratia anima xa ás obras no baño de casa. Anúnciase unha obra sinxela, un pequeno investimento e un gran cambio. Modificáronse as tendencias dos sanitarios nos aseos e estendeuse de forma oral a... [+]
Recollín o seu e-mail no portal da folga, no correo persoal. Ao principio pensei que era para dar a coñecer, como moitos outros, as posibilidades que temos ante a folga. Pero non, o e-mail recibido era o movemento político e comunicativo contra a folga.
Confesareivos que me... [+]
Asteburu honetan 'estetikoa' hitzaren inguruan pentsatzen aritu naiz, lagun batek esandako esaldi baten harira: “Lan hau estetikoa da”. Estetikoa hitzaren etimologia aztertu dut, badirudi jatorrian zentzumenen bidez hautematea zela bere esanahia, eta gerora... [+]
O día anterior, en Bilbao, reuninme cun amigo no bar Bira. Púxenme a pasear e dixen: “Claro, como es Giputxia, ja, ja”. E el subliñou que non era guipuscoano. Sen entendelo, continuei dicindo, “Ah! Non? Pero naciches en San Sebastián?”. “Si, nacín alí, pero eu... [+]