José Luís Zumeta Etxeberria (Usurbil, 19 de abril de 1939) é coñecido polo vasco en comparación con outros artistas. Membro do grupo GAUR, daquela Ez Dok Amairu, autor das portadas de Mikel Laboa, o máis coñecido dos carteis, o que debuxou as Xoriak de Artze… Non se pode entender o imaxinario da cultura vasca desde os anos 60 sen ter en conta o traballo de Zumeta. E parece que vai seguir: si non, fíxache na presenza que tivo o seu cadro Gernika nos últimos tempos.
Na súa longa e frutífera traxectoria, José Luís Zumeta realizou diversos traballos, pero na maioría dos casos abstractos, por iso é tan asombroso o período de finais dos 70
Aos 14 anos empezou a traballar na imprenta Valverde de Donostia-San Sebastián. Alí viunos por primeira vez, grazas a reproducións, Cezánne, Modigliani, Picasso, Klee… Empezou a pintar. Quería ser pintor aos 15 anos. Estudou na Escola de Artes e Oficios de San Sebastián. Trasladouse a París en 1959, onde coñeceu a Rafael Ruiz Balerdi.
En 1967 gañou o concurso “Gran Premio da Pintura Vasca” coa obra Homenaxe a Gernika de Pablo Picasso. Este traballo actualmente está desaparecido.
Tamén desapareceu o mural de cerámica que colocou en Pasaia en 1974, grazas aos que se colocaron en Usurbil en 1973.
Na súa longa e frutífera traxectoria, José Luís Zumeta realizou diversas obras, pero na maioría dos casos abstractas, por iso é tan sorprendente este período de finais dos 70, no que o artista retrata cunha salvaxe figuración a súa contorna, o seu mundo.
Por exemplo, neste cadro que leva o nome do seu pobo natal. Díxose que quería facer unha crítica social, pero non o parece; as figuras deste cadro estiveron pintadas nos laterais da porta de entrada do restaurante Zumeta, que noutros tempos estaba na súa casa natal.
Agora ben, esa porción de carne provoca tanto medo como as caras obscuras da xente.
Este texto chega dous anos tarde, pero as calamidades de borrachos son así. Unha sorpresa sorprendente sucedeu en San Fermín Txikito: Coñecín a Maite Ciganda Azcarate, restauradora de arte e amiga dun amigo. Aquela noite contoume que estivera arranxando dúas figuras que se... [+]
O luns pola tarde xa tiña planificados dous documentais realizados en Euskal Herria. Non son especialmente afeccionado aos documentais, pero o Zinemaldia adoita ser unha boa oportunidade para deixar de lado os hábitos e as tradicións. Decidinme pola Réplica de Pello... [+]
