Na sesión do 22 de outubro, e tras unha introdución similar, benvida e dinámicas de coñecemento mutuo, Iñaki Telleria e Iker Martínez de Lagos, membro de Euskaltzaleen Topagunea, abordaron as funcións das asociacións de euskaltzales. Para iso, tomáronse en consideración dous puntos de vista: o primeiro, teriamos as tres dimensións que utilizamos para analizar a situación da lingua, é dicir, o falante, a comunidade lingüística e o territorio; mentres que o segundo punto sería o correspondente ao labor das asociacións de euskaltzales: facer, influír ou ser.

O primeiro exercicio do programa centrouse na “Vitoria-Gasteiz euskaldun de 10 anos”, e esa foi a primeira pregunta que se expuxo, é dicir, como vai ser a Vitoria-Gasteiz euskaldun do futuro. Os participantes, con ese obxectivo en mente, lanzáronse a marcar as prioridades para os próximos anos, tras un gran aluvión de ideas. Entre as prioridades sinaladas atópanse a necesidade dun punto de inflexión para que se produza un cambio positivo; repartir obxectivos estratéxicos e realizables, diarios; traballar a activación dos euskaldunes; utilizar a pedagoxía social; beber non só da sociolingüística, senón tamén da psicolingüística; pasar de macro a micro; transmitir desde a sensibilización, as funcións prácticas da lingua desde a necesidade social; gañar espazos de referencia, atraer aos creadores;

Na segunda sesión, recuperaron as prioridades sinaladas na primeira e comezaron a propor accións co obxectivo de que nos anos seguintes a actividade fose unha batería con tres obxectivos. O primeiro sería a activación e sensibilización da comunidade e dos individuos. En Vitoria-Gasteiz expúxose como un exercicio de empoderamiento colectivo dos falantes que se están estendendo no País Vasco. Tomaron como exemplo as 75 horas de Agurain en eúscaro, o Día do Eúscaro de Egia en Donostia, o reto dos 40 días de Lasarte-Oria, o Euskara de Hernani... No caso de que levase a cabo algún tipo de actividade en Vitoria-Gasteiz, os participantes debateron sobre facer experiencias piloto en diferentes barrios ou facelo en toda Vitoria-Gasteiz.

A referencia sería o segundo obxectivo, e no que a iso refírese, propúxose traballar en Vitoria-Gasteiz unha visión global do eúscaro e da comunidade euskaldun e elaborar un plan de comunicación. Isto suporía, inevitablemente, fortalecer a marca de Geu, facer de Geu unha voz cualificada sobre o eúscaro e ser un referente tamén para os medios de comunicación.

A terceira destas metas sería incidir nas institucións e axentes, para o que se aprobou a creación de espazos de confianza co Concello de Vitoria-Gasteiz e a Deputación Foral de Álava, institucións públicas. Así mesmo, a estructuración do eúscaro en Vitoria-Gasteiz.

Por último, o cuarto obxectivo, incidiría no uso do eúscaro entre os nenos e mozos. Para iso, díxose que a prioridade é que o eúscaro gañe prestixio, “unha liña estratéxica”. Tamén se expuxeron dous proxectos concretos, como “Kuadrilategi”, e a creación dun grupo de tempo libre dentro da asociación Geu.

Na sesión do 19 de novembro, terceira e última, os asistentes identificaron os grupos de interese da asociación Geu, grupos de interese prioritarios para a asociación Geu e euskaltzales de Vitoria-Gasteiz, ben por ser obxectivos das accións e estratexias de Geu, ben por ser aliados e colaboradores para Geu. Ao mesmo tempo, os grupos de interese tivérono en conta e profundaron nas accións. Definíronse as accións propostas na activación e nos grupos de traballo para o uso infantil e xuvenil, ademais de dar contido aos obxectivos comunicativos para traballar a referencialidad.

Conclusións á espera

A pesar deste proceso de reflexión, a asociación Geu aínda non quere valorar as conclusións. Segundo díxonos Gidor Bilbao, do grupo de dinamizadores, “deixamos un tempo á mantenta para mirar recibir cunha perspectiva máis ampla”. Con todo, o profesor da UPV/EHU Bilbao puido adiantar as prioridades para os próximos anos: “Incidir nas institucións e outros; conseguir a referencialidad da asociación; incidir no uso da infancia e a mocidade; e, por último, conseguir a sensibilización e activación da comunidade e dos individuos”. Por outra banda, como se soubo, tamén se propuxeron proxectos concretos para estas liñas.

Preguntado por si a reflexión que se realizou en Vitoria-Gasteiz puidese estenderse ao resto de comarcas alavesas, Gidor Bilbao non ten ningunha dúbida: “A metodoloxía e a dinámica son valedoiras –serviunos doutros lugares–, pero a reflexión non se pode compartir; aínda que sexa para chegar ás mesmas conclusións, cada comunidade ten que facer a súa propia reflexión”. Cada cal ten o seu traballo e a súa reflexión.