En Ordizia, polo menos para forasteiros, é coñecida a feira da verdura, dos mércores, e do queixo que se celebra unha vez ao ano e algunha das súas especialidades. Pero acabo de saber que en decembro tamén organiza a feira do libro e disco Hitzaro Euskara Elkartea, que leva traballando desde 1994. A LUZ tamén está presente. Sen caseta, sen Jacob e leituga, pero presente.
Hitzaro traballa o eúscaro durante todo o ano, como moitas asociacións, desde o punto de vista da cultura lingüística, o lecer, a normalización ou a comunicación, e esta feira de decembro tamén se enmarca na axenda. O obxectivo é mostrar á cidadanía que publícase, que se crea en eúscaro no noso pobo. E o lector dirá, “esa función cúmprea Durango”. Bo, poida que si, pero por que non organizalo nos pobos, desde pequeno? Non só por dar a coñecer o que se creou, senón tamén polas relacións que se realizan. No caso de ARGIA, leva catro ou cinco anos colaborando con Hitzaro ao redor desta feira, e un aliméntase do outro; a Hitzaro vénlle ben a oferta anual de ARGIA, e ARGIA consolida a súa comunidade a través desta colaboración. De volta é iso, comunidade.
A xestión realízaa o propio Hitzaro. Chaman a medios de comunicación, editoriais, etc. e pásanlles o material. No caso de ARGIA tamén é así, e envíanse a Ordizia as oportunidades do ano, as publicacións, as novidades. Un compañeiro de Hitzaro coméntanos que “esta colaboración axudou aos socios da Asociación a achegarse a algúns medios de comunicación”. E que hai máis comunidade? A telaraña vaise consolidando, tirando de once fíos, xa que en cada zona cáptase unha contorna, unha xente, e aínda que todas esas contornas son moi diferentes, agrúpanse ao redor de algo, comparten un proxecto e constrúeno todos os días.