Sensibles
Segundo a Wikipedia, o sentimentalismo foi un movemento literario e filosófico chamado Empfindsamkeit polo escritor alemán Gotthold Ephraim Lessing, que tamén trouxo consigo o sentimentalismo relixioso e moral. Nace a finais do século XVIII, en contra do racionalismo da Idade das Luces, iniciado hai un século.
O sentimentalismo abriu a porta ao Romanticismo e, ademais dos numerosos creadores que formaron parte do movemento sentimentalista (Samuel Richardson, Sophie dá Roche, Edward Young…), tamén actuaron baixo o seu influxo Jean-Jacques Rousseau e Johann Wolfgang von Goethe.
Seguramente, o sentimentalismo foi necesario para facer fronte ao racionalismo excesivo e para lembrar que tamén debemos ter en conta as nosas emocións e sentimentos, na medida en que non somos meros animais racionais.
Pero o sentimentalismo ten riscos, si é desmesurado.
Si os cidadáns non
vivísemos baixo un sentimentalismo azucarado, estariamos máis atarefados, sobrarían institucións e organizacións benéficas
Aínda que desapareceu hai moito tempo como movemento filosófico, o sentimentalismo perdurou. Máis aínda, o sentimentalismo, despois de que antepón as sensacións e as emocións aos pensamentos racionais, domina agora nas sociedades e nas estruturas de poder occidentais.
Os anuncios hiperglucémicos da televisión son reflexo do sentimentalismo excesivo, moitas iniciativas solidarias onerosas, especialmente en Nadal, pero non só (e os chamamentos brancos á solidariedade masificada, nos que moitas veces se esixe ou se ensina un “pequeno” esforzo) á cidadanía, ás empresas lucrativas, ás institucións e gobernos sen ánimo de lucro, ás necesidades de investigación xusta e equitativa da poboación, a través dos impostos da saúde, dos seres humanos.
Na natureza humana vainos o ser solidarios, o sentirnos intimamente ligados aos iguais e a todos os seres vivos do universo. Con esta evidencia, o sentimentalismo filosófico formulou os requisitos éticos dos seres humanos.
Agora o capitalismo tenta manipular as sensacións reais e as tendencias orixinarias dos seres humanos e facernos crer cousas menos xustas, por encima de toda lóxica e de todo sentido humano como os sentimentos. Si os cidadáns non vivísemos nun ambiente de sensualidade azucarado, estariamos máis atarefados, e non permitiriamos que os máis ricos fuxisen tan facilmente dos seus beneficios que tiñan a obrigación de destinar o que necesitan a satisfacer as necesidades da sociedade. E sobrarían institucións e organizacións benéficas.
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
Hai quen, sendo un cerebro brillante, con definicións de "pouco detalle", son expertos en transformar e transformar o mesmo, dito doutro xeito. Era súa e foi un proxecto in eternum que se repetiu durante décadas. Esta era unha das principais razóns para deixar de ser... [+]
O 26 de decembro, durante un ataque aéreo, o Exército israelí matou a cinco xornalistas palestinos que tentaban chegar á cidade. Con eles mataron a 130 xornalistas palestinos. Esta noticia lembroume un par de cousas, a primeira, a persecución que sofren os verdadeiros... [+]
Nos últimos meses tocoume traballar en varios institutos e, nalgún momento, tiven que falar cos alumnos das posibilidades que ofrece o mercado laboral. A tipoloxía dos alumnos é variada e nunha mesma cidade varía moito dun barrio a outro, dun instituto a outro, e tamén... [+]
A nena que aparece no centro da fotografía, que dificilmente se pode considerar histórica, está a escribir unha lista de adxectivos: eu, ti, el, nós, vós, eles. Mirando cara abaixo, non puiden ver como era a súa mirada.
Insensible ao labor do fotógrafo, vostede, lenta e... [+]
Cando traballas con persoas maiores ou con persoas con diversidade física e neuronal, dásche conta de que a idea da competencia na nosa sociedade limítanos moito como especie. É dicir, o noso sistema ponche en valor por facer as cousas de maneira específica, e o que non o... [+]
Quería escribir polas luces de Nadal e reivindicar que se converta nunha tradición anual nesta época de iluminacións de rúas, un espazo público acolledor, alegre e gozoso desde o punto de vista da clase. Pero, por suposto, tamén espazos públicos cálidos onde algúns... [+]
Perdoa aos carballais, encinares, olmos, garzas, fresnos, alisedas, castañares, bidueiros, gorostidias, manzanales, piñeirais e a todas as sociedades das árbores, pero hoxe o hayedo ten unha cita con motivo das celebracións da fronteira invernal.
Resúltame máis fácil... [+]
Volve Euskaraldia. Ao parecer, será na primavera do ano que vén. Xa o presentaron e a verdade é que me sorprendeu; non o propio Euskaraldia, senón a lema del: Farémolo movéndonos.
A primeira vez que a lin ou escoitado, vénme á cabeza o título da obra que puxeron para... [+]
Ildo beretik dator Eusko Jaurlaritza berriaren politika. Hitzak bai, baina ekintzak ez dira argi ikusten Pradalesen gobernuak aurkeztutako aurrekontuan.
Cando o sistema colonial capitalista heteropatriarcal cuéstionase e loita, ataca sen piedade. Utilizando todas as ferramentas ao seu alcance para fortalecer, fortalecer e consolidar o poder institucional, os medios, a xustiza, a lingua, a cultura, a violencia...
En Suíza,... [+]
Non sei si vostedes tamén teñen a mesma percepción –recoñézoo: aquí empecei a escribir de maneira acientífica–. Refírome á extensión natural da palabra preguiza. Cada vez escoito máis nos recunchos de Hego Euskal Herria: eúscaro, español e, por suposto,... [+]
Moitos en Nadal sentimos máis preguiza que ilusión ao pensar nas comidas e encontros familiares. Pero adiantámosvos que non é a comida a que nos fai sentirnos colectivamente incómodos, senón a normatividad que define á familia tradicional. É máis,... [+]
Sempre me pareceu máis significativo o modo que se di en castelán aos carruajes que se poden atopar aquí e alá: humilladero. Non é un nome bastante lixeiro, branco ou non ten ningunha connotación? Á fin e ao cabo, todo o que pasaba por alí debía ser humillado. É sabido... [+]
O final da República Árabe Siria causou unha gran sorpresa pola forma en que se produciu: rápida e case sen resistencia. Con todo, non é tan estraño si temos en conta que o país estaba destruído, empobrecido e trocado. Hai tempo que a maioría dos sirios non se preocupaba... [+]