Excepción
No outono de 1894 Aña Etxegarai Debrua gañou o Premio de Bertsolaris de Euskal Jaiak de Hazparne. O cronista de L’ Avenir subliña este sorprendente acontecemento: “Antes só correspondíalle o xénero ao sexo forte –o bertsolarismo-, pero agora o sexo débil asumiuno”.
Por tanto, a sorpresa é que a muller sexa a gañadora. Porque non era a primeira vez. Mariana Hargain gañou o Premio Kanbo en 1888. En 1869, María Luixa Erdozio venceu en Sara, tamén seis anos despois. O Sr. D’Abbadie puxo como tema a solicitude de matrimonio a este último e ao zapateiro de Jatsu. En Le Courrier de Bayonne menciona que o señor Julien Vinson rebentara de risa a praza. Engade, con todo, que non era habitual que as esposas bertsolaris cantasen. No mesmo certame, dous anos despois, tres de cada cinco bertsolaris eran esposas.
Desde que o bertso é bertso, as esposas cantaron bertsos. E sempre houbo mecanismos de poder para que non aparecesen ou desaparecesen da praza. Para que se realicen. O máis destacable é que sempre houbo mulleres que se enfrontaron a estes mecanismos. O destacable é que en si mesma converteuse en invisible ou nunha excepción.
Desde o 24 de outubro, Iñigo Errejón foi nomeado xefe de fila de todos os medios de comunicación do Estado español, e o seu nome foi usado até a data, a dereita e esquerda. Conseguiu un ruído mediático moi raro, e parece que o eco vai seguir moito tempo. Agora todos temos... [+]
Coidado con esa mirada do Sur. En primeiro lugar desmitificar a cega admiración da terra verde, das casas brancas e de tézalas vermellas, o amor incondicional, o fetichismo asociado á fala e ao suposto estilo de vida. Deixa, como escoitou con frecuencia Ruper Ordorika, unha... [+]
Trouxeron o megáfono a fume de carozo e correndo. Isto é inaceptable. Isto non se pode aceptar. Gritemos todos á vez, non podemos seguir así. Chegaron á túa casa? Si, tes razón; aplaudimos para ti. A semana que vén reunirémonos aquí e farémoslles fronte, si, señor. E... [+]