Tras unha malleira do seu marido, Elisa dirixiuse á policía. Contaba con numerosos informes: psicólogos e traballadores sociais afirmaban que era vítima de violencia de xénero, que sufrira malos tratos durante anos e que á súa filla prexudicáralle ser testemuña desa violencia.
Confiaba na xustiza, pero cando chegou o día do xuízo atopouse cun imprevisto: o seu marido tamén denunciara a Elisa. Elisa, ao defenderse desa malleira, marcou cos dedos ao seu marido e o home usouno para dicir que el tamén fora agredido. O xuíz ditou unha orde de afastamento contra ambos, coma se tratásese dunha rifa illada. É máis, o xuíz considerou que Elisa, como enxeñeira, non cumpría co perfil de vítima de malos tratos que lle atribúe a citada vítima.
De cando en vez, no debate sobre a violencia machista cobra forza o rumor das denuncias falsas: as mulleres utilizaron a Lei Contra a Violencia de Xénero de forma constante para vingarse das súas parellas ou exparejas ou para gañar a guerra do divorcio: casa, coche... As feministas responden a través de datos oficiais: as denuncias falsas son só o 0,014%. Pero hai outro tipo de denuncia falsa, moito máis estendida e oculta.
A falsa acusación contra a súa muller non foi unha improvisación do marido de Elisa. Probablemente, o seu avogado recomendoulle esa estratexia defensiva. A estratexia das denuncias cruzadas é un medio bastante malicioso para evitar as penas. Amnistía Internacional e o Consello Xeral do Poder Xudicial de España mostran esta preocupación nos últimos anos
A falsa acusación contra a súa muller non foi unha improvisación do marido de Elisa. Probablemente, o seu avogado recomendoulle esa estratexia defensiva. A estratexia das denuncias cruzadas é un medio bastante malicioso para evitar as penas. Amnistía Internacional e o Consello Xeral do Poder Xudicial (CGPJ) expresaron nos últimos anos esa preocupación pola violencia de xénero. En 2011, 509 mulleres foron condenadas por delitos de violencia de xénero. Na maioría dos casos, as mulleres retiran a denuncia por medo a que poidan acabar cos antecedentes penais.
Esta estratexia ten éxito porque se atopa coas carencias dos xulgados. A maioría das mulleres non teñen a posibilidade de preparar ben o caso. Nos xuízos rápidos apenas teñen cinco minutos para falar co avogado de oficio. En cinco minutos non se pode explicar a violencia machista de dez anos nin se pode acordar a estratexia axeitada para levala a cabo. Entre os agresores, con todo, é máis habitual que teñan a posibilidade de pagar a un avogado.
O ano pasado, o 43,2% das denuncias foron arquivadas no Estado español por falta de probas, segundo os datos facilitados. Pero as probas non se buscan. Só moitos xuíces queren saber algo da última pelexa. Non se analiza con detemento se se produciu un episodio de violencia durante anos, non se piden informes psicolóxicos, non se ten en conta a violencia económica, nin sexual, nin se buscan probas de control ou humillación. Cando hai denuncias cruzadas, ao xuíz resúltalle fácil tomar unha decisión extrema e cómoda: arquivar as denuncias de ambos ou castigar a ambos.
Cando unha muller dá o paso de denunciar a violencia machista no ámbito da parella durante anos, se o caso se arquiva ou ela tamén é denunciada e condenada, perderá a súa confianza na xustiza e o home sentirá vencedor. Iso si que é unha situación real e preocupante.
Resuminvos as ideas principais dunha reportaxe que publiquei no cuarto anuario de Pikara. Desde que preparei esa reportaxe, cando alguén me pregunta polas denuncias falsas, cóntolle todo isto.
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
O desastre provocado pola pinga fría en Valencia deixounos imaxes dramáticas, tanto polas consecuencias inmediatas que tivo, como porque nos adiantou o futuro que nos espera: que este tipo de fenómenos climáticos extremos van ser cada vez máis numerosos e graves. Isto... [+]
A actualización do Plan Enerxético de Navarra pasa desapercibida. O Goberno de Navarra fíxoo público e, finalizado o prazo de presentación de alegacións, ningún responsable do Goberno explicounos en que consisten as súas propostas á cidadanía.
Na lectura da... [+]
Desde a desaparición da Unión Soviética, a rusofobia foi crecendo. O concepto de seguridade do Consello de Seguridade da ONU de 2002 é moi claro e indica que a seguridade e estabilidade do planeta deben depender dos Estados que non teñen intención de desafiar a Estados... [+]
Andoni Urrestarazu Landazabal naceu na localidade de Araia o 16 de xullo de 1902 e faleceu en Vitoria o 21 de novembro de 1993. Xa se cumpriron 31 anos e creo que é o momento de recoñecer o seu nome e ser, xa que non se coñece ben o legado que deixou. Umandi utilizou o nome... [+]
A escritura de autobiografía é, segundo din, a ferramenta máis eficaz para o desenvolvemento persoal, a máis liberadora. Tirar das cousas do pasado e lembralas, parece que axuda a desatar os nós do presente. Si, axuda a entender o presente e a debuxar un futuro que nos... [+]
Fixen un repaso desde o anuncio da pandemia até a traxedia de Valencia e concluín que a nefasta xestión institucional que ten a mentira e o forupe como devasa é constante da clase gobernante.
Non temos un gobernante substituto válido mentres este sistema pendular non se... [+]
O 19 de novembro é o día mundial do baño. Aínda hoxe, no século XXI, moitos traballadores e traballadoras, aquí, no País Vasco, non teñen dereito a usar o baño nas súas xornadas laborais. Exemplo diso son moitos os traballadores do transporte.
Os aseos son a clave da... [+]
Sabemos que a intelixencia artificial está a representar moitos campos no ser humano: confort, velocidade, eficiencia... Fixéronnos crer que o esforzo humano é un obstáculo nas necesidades de velocidade deste mundo capitalista. As agresións para reducir as nosas... [+]
Nas últimas semanas non foi posible para os que traballamos en arquitectura que o fenómeno climático de Valencia non se traduciu no noso discurso de traballo. Porque debemos pensar e deseñar a percorrido da auga en cubertas, sumidoiros, prazas e parques de edificios. Sabemos... [+]
A autoestima ás veces parece algo íntimo. Pero se a autoestima ten que ver coa imaxe que un ten de si mesmo, co valor que se dá a si mesmo, tamén terán que ver as decisións que poida tomar. Que valor ten alguén que non pode decidir? Entón pómonos a mirar á nosa nai. E... [+]
Os Sanmartines son moi coñecidos nos nosos caseríos, xa que é o momento de matar o porco. Con todo, moita xente non saberá que antes o día de San Martín marcaba o fin do ano agrícola. E iso non era ningunha bobada. De feito, a finais de ano había que pagar unha renda... [+]
Durante toda unha semana falamos sobre o libro As aventuras de Pinocho de Collodi, na aula da universidade, con profesorado de Educación Infantil e Primaria. A nosa referencia principal foi a bonita edición que Galtzagorri publicou en 2011, que incluía o preámbulo, con 171... [+]
“Apréndese andando e cantando”. Esta foi unha das materias desta semana nos grupos de C2. Non se trataba de aprender a cantar ou a pé, senón de utilizar correctamente o futuro. A actividade deume que pensar e pregunteime como aprendemos a ensinar. Ouvín a moitos que... [+]
A supervivencia do eúscaro non é o único problema que os vascos xogamos na partida política, pero si, como elemento máis característico da euskaldunización, o que máis reflicte a nosa situación. Mostra moi ben o que non aparece tanto noutros ámbitos. En primeiro lugar,... [+]
En Sociología da Educación existe unha pregunta clásica: para que existe o sistema educativo nunha sociedade? As respostas á pregunta son numerosas e cambian segundo a época. Pero entre eles cabe destacar que a escola ten como obxectivo principal a creación de futuros... [+]