Tocouche presentarche ao teu compatriota Jakoba Errekondo en Altza Porru. Non é unha cuestión gorda?

Si, foi un texto pequeno, pero foi unha gran responsabilidade. Sentín o peso da responsabilidade sobre min, unha suor fría. De feito, é a presentación dunha persoa importante, que tiña que ser curta e humorística... Si, foi unha responsabilidade, pero tamén unha honra e un bonito reto.

Nomeaches a Jakoba “o mesías dos vascos”. En que che baseaches para facer esa afirmación?

(Risas) Coñezo a Jakoba desde sempre. Por primeira vez colaboramos na década de 1990, Noaua! No proceso de posta en marcha da revista. Entón deime conta de que tiña algo especial no modo de falar, no modo de ver o proxecto. Víaa máis lonxe do que viamos os demais, coma se tivese un don distinto. Tamén agora viu unha revolución na horta, e creo que vai un paso máis aló. Ademais, o Mesías ten seguidores: ten a capacidade de atraer á xente, ten en conta o que el di e a xente fai ese camiño con el. Por iso na presentación utilicei esa metáfora.

Ten sitio o humor na horta?

Para Jakoba, a horta é unha revolución, a maior nestes momentos. Para min, o humor tamén é unha revolución, un arado do cotián e de todo. Non hai temas que non se poidan tratar con humor. Ao contrario: creo que hai que traer o humor a eses temas “serios”, e Altza Porru é pioneira niso.

De que cres que o libro ten máis, de información ou de humor?

Como a horta do sol e da choiva, creo que este libro ten ambas as cousas. A través do humor consegue dar información, e cando a xente recibe a información de forma amena, resúltalle moito máis fácil quedar na cabeza. Neste sentido, Errekondo e todos os artistas que participaron no proxecto fixeron un produto moi doce.

Cada autor do libro representou as caricaturas de Asisco cunha verdura. Que verdura serías ti?

Non o dubido! Zanahoria (ja, ja). Na nosa casa sempre se utilizou a palabra zanahoria para designar á persoa que ten de tola, de absurdo. “Que azanaiyua!”. Dicímolo con agarimo e a zanahoria é apreciada como moi utilizada. Ademais, véxome reflectido con esa intensa cor da zanahoria, cheo de enerxía: sempre metido en mil salsas… Si, diría que son zanahoria.