Un soado filósofo dixo: “O futuro non é o que foi hoxe”. Unha frase profunda para entender a incapacidade que mostrou a esquerda soberanista para levar a cabo os cambios. No noso caso, durante moito tempo, pensouse que o cambio político íase a dar nun momento, negociado e seguido, dei-dá. A realidade é crúa, estamos onde estamos. Por tanto, a esquerda, apoiada por múltiples crises, debe repensar os retos ante o seu espello, antes de afrontar os retos de face ao exterior con garantías transformadoras.

Diciamos “reforma ou ruptura”. Pero o futuro non foi o que pensabamos entón. O que queremos non vai vir dunha ruptura repentina, senón de procesos socio-políticos eficaces nos que se están levando a cabo as reformas paso a paso. Os cambios necesitan unha transición e as transicións unhas condicións favorables. Estamos a falar dun continuum no que nunca partimos de cero. Custou apropiarse diso, deixando dunha vez por todas as inercias do pasado. Pero aquí estamos a tomar o pulso ao futuro. Nisto consiste a nova cultura política, na apertura mental. A política, para ser efectiva, ten que ser completa, socio-política. E a pragmática, que pasa, cada vez, polo que está no sitio, iso si, na dirección clara.

Pero teña coidado! Son dous pragmatismos moi diferentes. O dalgúns, limitado e limitador, que pon a soberanía de aquí á espera do que poida suceder no sur, xestor de inercia na xestión… inamovible, á espera do posible unilateral, crente. A agulla do Sur é a que guía a súa política para jactarse da situación no Sur. Política 0.0, sen vocación de materializar no ámbito político a innovación que se está levando a cabo. Baixo a lema “Experiencia, non experimento”.

O pragmatismo dos demais é transformador, inevitablemente ao mesmo tempo na soberanía e no socio-economía, onde a transformación ten a súa orixe nas transicións cara ao obxectivo, agora máis lenta pero sempre eficaz, a través de acordos amplos, na visión estratéxica, utilizando a dirección para aprender. Para que o futuro que necesitamos sexa mañá. Un compás na man para que Euskal Herria tome a curto prazo os países que están no norte, e os que veñan despois. Política 4.0, impregnada dunha nova cultura. Experimentando tamén en gobernanza.

O que recolle o documento Denon Herria son medidas que poden comezar a materializarse hoxe e aquí, coa achega de experimentados noutros lugares. Desde o camiño da política 4.0, para xerar transicións na soberanía social, ampliando os ámbitos da política, sen quedar á espera dos externos. Innobatuz dunha vez a cultura política!