Bilgune Feminista de Euskal Herria quere pór en práctica a idea que o feminismo desenvolve desde hai anos. Superar e completar o sufrimento causado nas persoas polo patriarcado, o imperialismo, o racismo, o neoliberalismo... pondo o foco nas feridas que sofren os corpos.

As feministas de Sudamérica iniciaron o camiño cara ao proxecto desde a curación feminista que reivindican. E é que as vivencias dos axentes destes países fóronlles moi útiles.

“Do mesmo xeito que nos mostramos dispostos a transformar os sistemas opresores, é necesario dar un cambio persoal e colectivo”, sinalou Epelde. Refírese á incidencia política, social, emocional e física: “Cremos que tamén hai espazos para impulsar a colectivos políticos e sociais, persoas libres, enteiras e soberanas”. Militancia e

enténdenos como experiencia, fortaleza, empoderamiento e vía de constitución, e non como algo que “queima” facilmente ás persoas. “Mesmo na pelexa, calquera cousa interrómpese. Temos que dar ás nosas mentes e corpos espazos para o pracer e o descanso”. En definitiva, din que se trata dun intento práctico de converter as reivindicacións en vivencias, de dar o cambio en dúas direccións: individuais e colectivas.

Por todas as veas

Para iso, expuxeron once vías, “porque a autogestión da saúde abarca todos os ámbitos”. Desde as emocións, a soberanía alimentaria, o uso do tempo, a arte e a creación, a sexualidade e o pracer están a prepararse materiais que se basearán en diversas disciplinas: ioga, taichi, alimentación sa, biodanza, musicoterapia, traballo emocional, meditación...

Están a organizarse tendo en conta os saberes persoais e dos antepasados (consellos de avós, herbas medicinais...). Recentemente, todo isto púxose en práctica nunha estancia: “Coidamos a alimentación, o soño, a afectividad, a complicidade... Tivemos talleres e debates e puxemos en práctica algunhas ideas; por exemplo, facer máis sitio ao corpo nas reunións”.

De momento traballan no seo de Bilgune Feminista, pero teñen como obxectivo compartilo cos axentes de Euskal Herria: “Este é un pobo que sufriu moito. Hai que sanar as feridas que deixou o sufrimento”.