Cando leas estas liñas, cantas veces repasarías a revista, cunha pequena esperanza de que nesta ocasión descubras o prezado apartado “Desde a Praza do Castelo” que non atopaches no primeiro número de setembro. Imaxínoche, amigo meu, páxinas ao carón e a outro, ata que a tristeza se impón sobre o punto de nerviosismo, por segunda vez, porque comprendiches que tampouco neste número vén a análise de Letona.

Non coa guadaña, pero tocoume porme no papel da que vén coa fouce, e teño que dar a noticia: os vascos, morreu desde a “Praza do Castelo”. Bo, mata... poida que sexa demasiado forte; a sección terminou, pero Xabier Letona seguirá co seu rigor se en Larrun non se enche estas páxinas en entrevistas ou reportaxes e satisfaise ao lector.

O novo reporteiro sempre lle pareceu atrevido, difícil e atrevido escribir as análises de política e preguntoulle a Letona, con curiosidade, como conseguiu escribir con rigor e á vez manter o equilibrio nos temas e nos tempos máis duros. A resposta parece máis ben unha recomendación á xeración que vén: desde a crenza na liberdade de cada un, desde a perspectiva dos demais, dos compañeiros, sendo o primeiro obxectivo o lector, e por suposto, escrito e escrito.

Gaztea leu os últimos artigos e sabe que neste dez anos foi ela a que se fixo cargo da análise política en ARGIA. “Iso non se fai só coa confianza”, reflexionou. Letona conseguiu a liberdade co paso dos anos, pero tamén a información. Con todo, conseguiu o máis importante, saber interpretar toda esa información e transmitila ao lector dunha maneira cómoda.

Letona tomará a testemuña dalgún xornalista anterior, e agora tocaralle a el pasar a mans doutro. Este cartafol pechouse. Pero agora toca dar a benvida á nova fase antes de despedirse.