O vello dono do quiosco Arkupe xubilouse e pasoulle a testemuña ao mozo Joxi, que lle deu as costas. Colleu o novo traballo con moita ilusión. Barrio Mamariga de Santurtzi, xullo de 2010. Pasaron seis anos desde que Joxi Martín comezou a vender prensa e libros, e desde hai seis anos tamén tivo a oportunidade de vender ARGIA na súa tenda. Por que a LUZ? preguntámoslle.

A Mamariga é un barrio euskaldun, euskaltzale, e o astekari de Santurtzi di que o fin de semana entra de forma natural nesa zona. Ademais, é subscritor antes de que el comece o oficio e xa coñece o proxecto. Como cliente de ARGIA di que lle gusta ler as entrevistas e as opinións de quen non pensan como el, e que lle encanta o xornalismo independente; que ARGIA adáptase ben á noticia rápida e a un espazo máis tranquilo para a reflexión. A través dos ollos do vendedor, ARGIA está a dar resultados moi dignos nesta pequena lingua con respecto a produtos similares que se elaboran noutros idiomas.

No kiosko Arkupe, Joxi conseguiu ter un cliente cun lector case semanal e unha fidelidade de sete días á biblioteca do barrio.

Nas redes sociais hei saltado co punto de curiosidade para atopar algo que me axude a aproveitar as (deas) vantaxes das novas tecnoloxías. O propio tendero xa me dixo que un dos seus obxectivos foi a difusión da prensa en eúscaro desde que colleu o quiosco. Pero ademais do quiosco euskaldun, atopei un Arkupe que dá importancia aos temas sociais, que valora a lectura crítica e que con mimo elixe o produto para o comercio. Hai lecturas sobre desobediencia civil, sobre historia, medio ambiente, feminismo... Ten, por exemplo, a revista feminista Pikara Magazine.

Atopei un Arkupe que coincide cos valores de ARGIA e dá alegría. Só de cando en vez atópanse tesouros así.