Despois de tantos meses en campaña electoral no Estado español, é hora de que os políticos que gobernan cumpran as súas promesas. E que os que quedan na oposición tamén pidan que se cumpran esas promesas. Seguramente non houbo máis campañas en España nas que os problemas económicos, laborais e sociais estiveron tan presentes. De dereita a esquerda, todos subliñaron a necesidade de dar solución ao desemprego, sobre todo entre os mozos; a pobreza, a exclusión social, a dependencia, a precariedade, a falta de dignidade das pensións e a emigración tamén estiveron na fala da xente.

Todos din que hai que mellorar o salario mínimo. Todos están en contra da fraude fiscal e dos paraísos fiscais. Todos eles coincidiron na necesidade de cambiar as políticas de axuste e negociar con Europa a débeda pública e o límite de déficit. Todos se mostraron a favor dunha reforma fiscal que vai esixir máis dos ricos. Algúns prometeron baixar os impostos (IRPF) e outros prometeron subilos aos ricos, ás empresas e ás multinacionais. En Euskal Herria, ademais, todos apostaron pola industria, sobre todo pola siderurgia en risco.

Si todas esas promesas electorais vanse a cumprir, é o momento de pór en marcha políticas para iso. O que promete non pode faltar á palabra e debería tomar as medidas necesarias desde o Goberno e desde a oposición. Desde o Goberno, modificando si é necesario as leis anteriores, e desde a oposición, esixindo constantemente o cumprimento desas promesas. O que se quedou na oposición ten, ademais, a posibilidade de que as súas esixencias afecten o Goberno. Tamén é a hora dos cidadáns, por suposto, que deberiamos vixiar o que se fai co noso voto.