Vesuvio (actual Italia), c. 24 de agosto do 79. A forte erupción do volcán destruíu Pompeya e Hérculano, e as cinzas conservaron durante séculos un dos xacementos máis importantes da época romana. Por iso, Vesuvio é máis coñecido pola súa vinculación con Pompeya. Pero un dos volcáns máis activos e violentos de Europa ten unha ampla historia antes e despois da destrución de Pompeya. Hoxe en día considérase o volcán máis perigoso do mundo, xa que ao redor da bahía de Nápoles viven tres millóns de persoas.

Na zona na que conflúen a placa tectónica africana e a euroasiática, a actividade volcánica comezou fai uns 400.000 anos e o volcán formouse fai uns 25.000 anos. Sabemos que fai 18.000, 16.000 e 11.000 anos houbo erupciones plinianas. E foi unha das erupciones máis violentas que coñeceu Europa fai 3.800 anos. Destruíu varias aldeas da Idade do Bronce. Pero en 2006 os arqueólogos atoparon numerosos restos de seres humanos e animais abandonados, e só tres restos de cadáveres; a diferenza de case 2.000 anos máis tarde, nesta ocasión a maioría da poboación logrou fuxir.

As fértiles/fértiis terras volcánicas das fértiles/fértiis ladeiras de Vesuvio atraeron á poboación, tal e como as erupciones escorrentaron, cando o volcán se dorme.

Tamén explotou nos anos 472 e 512. E o de 1631 foi como a erupción que destruíu Pompeya: o fluxo piroclástico chegou a quince quilómetros do cráter e a xigantesca nube de cinzas cubriu, entre outras cousas, o ceo de Constantinopla. O século XIX foi especialmente activo, xa que o volcán estalou oito veces.

En 1943, de novo o 24 de agosto, produciuse a segunda destrución de Pompeya, pero isto non se pode atribuír ao volcán; avións estadounidenses e ingleses lanzaron entón as de Vesuvio, con 190 bombas de 400 quilos cada unha no xacemento. Ao ano seguinte, en 1944, o volcán renovou a súa actividade e destruíu parte da poboación de San Sebastián. E esta foi a última erupción de Vesuvio, de momento.