Neste pequeno e normalizado pobo, unha proposición de lei non foi admitida a trámite por estar redactada integramente en eúscaro.

Neste pequeno e normalizado pobo, moitos nenos e nenas de Navarra teñen que percorrer miles de quilómetros para poder aprender o seu idioma.

Neste pequeno e normalizado pobo impúxose á televisión pública vasca a prohibición de emitir en parte do seu ámbito de fala.

Neste pequeno e normalizado pobo a tortura foi unha práctica habitual e o denunciante é detido.

Neste pequeno e normalizado país temos o cociente policial máis alto da Unión Europea, seis axentes por cada mil habitantes. Deles, un 35% non é policía da zona.

Neste pequeno e normalizado pobo, os xornalistas son multados por realizar o seu traballo.

Neste pequeno e normalizado pobo as mulleres somos cidadás e cidadáns de segunda, non temos sitio no espazo público, págannos menos polo mesmo traballo, sufrimos continuos desprezos e golpéannos, agrídennos e mátannos.

Cada semana damos 8,8 voltas ao mundo para ver aos familiares e amigos que están presos neste pequeno e normalizado pobo, ademais de pór en perigo a vida nas estradas, supón un gasto de 109.221,70 euros.

Neste pequeno e normalizado pobo vimos como a nosa bandeira foi colocada fronte á bandeira do Estado islámico, en Eurovisión, xunto á prohibición de exhibila.

Neste pequeno e normalizado pobo, a xente é detida polas opinións vertidas nas redes sociais.

Neste pequeno e normalizado pobo imponnos a reforma educativa, a pesar da oposición da comunidade educativa, da sociedade e da maioría da política.

Neste pequeno e normalizado pobo escoitamos a miúdo discursos xenófobos en boca dos políticos, cada vez que se dá a entender que os que veñen traballar en busca dunha vida digna veñen das subvencións públicas e a vivir na preguiza.

Neste pequeno e normalizado pobo xulgan aos cidadáns polas súas ideas políticas e, en apoio dos seus apoios, algúns políticos non poden ser candidatos porque un tribunal lles nega ese dereito.

Neste pequeno e normalizado país, os dereitos dos traballadores son cancelados por decreto; os traballadores déixannos sen apoio da negociación colectiva, aumentan os contratos lixo e as multinacionais realizan despedimentos masivos para aumentar os beneficios.

Neste pequeno e normalizado pobo, esa “normalización” só pode ter sentido de seguir a norma, a normalización que supoñen os mecanismos de asimilación política: por unha banda, a aceptación das normas estatais por aculturación e perda de idiosincrasia; e, por outro, o convencemento de que o capitalismo e o patriarcado é natural, natural, inalterable, norma. Con todo, entendida en parámetros de normalidade, non debe ser demasiado hábil para darse conta de que a situación de Euskal Herria está lonxe da normalización política. Non hai normalización política porque están pisadas as liberdades individuais e colectivas dos individuos e dos pobos, que como persoas e como pobo nos negan sistematicamente os nosos dereitos. Non hai normalización política baixo un Estado non democrático. Con todo, dinnos que a situación que estamos a vivir é de normalización política, e dentro desa suposta normalización normalízase a opresión que estamos a vivir.