Os últimos meses están a demostrar que non é certo que a situación económica vaia mellorar e que estea a saír do túnel da crise industrial, a pesar de que a administración pública, incluída a que dirixe Iñigo Urkullu, quere ventilarlo. Nos últimos días tivemos dous actos importantes: a manifestación convocada polos sindicatos vascos en Bilbao e o Primeiro de Maio. En ambos os casos a clase traballadora e a cidadanía denunciaron e reclamado a defensa da nosa industria a través de políticas adaptadas aos novos tempos. Os traballadores das comarcas máis castigadas pola desindustrialización (Marxe Esquerda, Oarsoaldea, Aiara, Sakana...) participaron nas manifestacións. Un dato estadístico: Entre 2007 e 2013, a industria vasca ha perdido 75.000 empregos netos, mentres que desde 2013 contabilizáronse outros miles máis.

Un pobo non ten futuro sen industria. Para defender a nosa industria, hai que analizar os problemas estruturais que ten, só así atoparemos solucións: falta de diversificación, dependencia das multinacionais, sobrepeso dos sectores tradicionais, falta de financiamento, deslocalización da propiedade e dos centros produtivos, e a escasa participación dos poderes públicos nos ámbitos crave.

As administracións e as caixas de aforros venderon as súas participacións en varias empresas promotoras de emprego, como Arcelor, e iso non é defender a nosa industria. Iso é deixar o seu futuro en mans das multinacionais. Agora queixámonos de que se están deslocalizando os dominios e os puntos de decisión das empresas, e iso non está a ocorrer só no mundo do aceiro. Para defender a nosa industria é inútil facer propaganda e ser portavoz de Confebask.