Nerea e eu publicárono por primeira vez en 1994 e volvérono a publicar en 2015. Velaquí a lectura que me permitiu volver ler con 20 anos máis. A protagonista é Isabel, profesora de literatura da Universidade, e as cartas que intercambiará con Nerea, unha das súas alumnas presas, son a esencia desta novela. O libro divídese en dous eixos: Ausencia de Luís e presenza de Nerea. Isabel é abandonada polo seu marido cando os seus fillos, Ander e Sara, son adolescentes. Entón un mozo preso, alegre, forte e sensible, aparece no día a día do protagonista a través de cartas, espertando a súa conciencia e devolvéndoa á vida.
Por que (sen sal), Panpox? Por que Panpox de Arantxa Urretabizkaia Pódese comparar co traballo ás mulleres protagonistas do monólogo interno polo abandono e a maternidade da parella. Ademais, temos unha visión nesgada no feminismo da diferenza e unha visión binarista ao falar da natureza dos homes e as mulleres. O protagonista sente que lle falta ao home e que a súa vida é insípida. “Amante si, pero non volver ser servidor dun home”, di. Sofre soidade ata que comeza a sentir a amizade, a axuda e a calor doutra muller.
Prezo de carol ou sal. Tamén hai lesbianismo, como se dixo no Desexo desordenado. Nel aparece o islanding como marco literario das relacións entre mulleres. De feito, estas relacións poden representar a resistencia á heteronorma nun lugar sen homes, como as cartas. A relación entre Nerea e Isabel é cómplice, un amor platónico, unha irmandade afastada da realidade opresora. Vénnos á mente a película Carol, que acaba de estrearse no cine. Tamén na película baseada na novela The price of salt, de Patricia Highsmith, móstrase unha tenra e misteriosa relación amorosa entre unha muller adulta e unha muller nova, nunha forma na que o lesbianismo apareceu con frecuencia na literatura. Móstrasenos a autoconciencia dos sentimentos de amor cara a outra muller: “O amor é o que sinto por ti, un amor construído a distancia, feito de palabras, sen miradas, sen bicos. Un novo amor que dá medo”.
Detrás do sal Marixor. O cárcere tamén está moi presente, a falta de liberdade, o compromiso político. A protagonista ve como a súa vida se cambalea coa aparición de Nerea. É unha crítica á súa situación de “dozura”, estas cartas viñeron a espertar a quen estivo durmido, de maneira que o protagonista reflexiona sobre o conflito vasco e a situación das mulleres. Yolanda Arrieta contounos o conto de Marixor dicindo que o sal é máis importante que o pai, e no traballo de Laura Mintegi podemos atopar unha especie de confirmación: di que os oprimidos teñen que facer fronte á súa situación e dar o paso para darlle a volta, a través do amor, é dicir, ao seu xuízo, o motor para avanzar, o sal necesario para sentirse vivos, “porque sen paixón non hai nada”.
Idazlea: Laura Mintegi
Argitaletxea: Txalaparta, 2015
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
O 25 de novembro, Día Internacional contra a Violencia Machista, a Secretaría Feminista do sindicato Steilas publicou un cartel: O noso corpo é un campo de batalla, e todos os centros educativos de Hego Euskal Herria recibírono. Queremos denunciar a violencia que sofren as... [+]
Vivimos nun contexto no que os discursos de odio antifeministas e racistas a nivel mundial están a aumentar gravemente. As narrativas de extrema dereita insérense en todo o mundo tanto polas
redes sociais como polas axendas políticas. O racismo e o antifeminismo... [+]
Moitas veces, despois de mirar as brumas desde a miña casa, ocorreume non coller paraugas, aínda que saiba que vou acabar de empapar. Por que será? Talvez non lle apetece coller o paraugas? Quizá coa esperanza de que non me molle? A pesar de todo, a conclusión foi sempre a... [+]
Recordo que con 16 anos, a Ertzaintza identificoume por primeira vez nunha concentración a favor do eúscaro ante os xulgados de Bergara. Criamos que en Euskal Herria era lexítimo o clamor pola euskaldunización dos tribunais, pero tamén entón faltaría algún permiso,... [+]
O desastre provocado pola pinga fría en Valencia deixounos imaxes dramáticas, tanto polas consecuencias inmediatas que tivo, como porque nos adiantou o futuro que nos espera: que este tipo de fenómenos climáticos extremos van ser cada vez máis numerosos e graves. Isto... [+]
A actualización do Plan Enerxético de Navarra pasa desapercibida. O Goberno de Navarra fíxoo público e, finalizado o prazo de presentación de alegacións, ningún responsable do Goberno explicounos en que consisten as súas propostas á cidadanía.
Na lectura da... [+]
Desde a desaparición da Unión Soviética, a rusofobia foi crecendo. O concepto de seguridade do Consello de Seguridade da ONU de 2002 é moi claro e indica que a seguridade e estabilidade do planeta deben depender dos Estados que non teñen intención de desafiar a Estados... [+]
Andoni Urrestarazu Landazabal naceu na localidade de Araia o 16 de xullo de 1902 e faleceu en Vitoria o 21 de novembro de 1993. Xa se cumpriron 31 anos e creo que é o momento de recoñecer o seu nome e ser, xa que non se coñece ben o legado que deixou. Umandi utilizou o nome... [+]
A escritura de autobiografía é, segundo din, a ferramenta máis eficaz para o desenvolvemento persoal, a máis liberadora. Tirar das cousas do pasado e lembralas, parece que axuda a desatar os nós do presente. Si, axuda a entender o presente e a debuxar un futuro que nos... [+]
Fixen un repaso desde o anuncio da pandemia até a traxedia de Valencia e concluín que a nefasta xestión institucional que ten a mentira e o forupe como devasa é constante da clase gobernante.
Non temos un gobernante substituto válido mentres este sistema pendular non se... [+]
O 19 de novembro é o día mundial do baño. Aínda hoxe, no século XXI, moitos traballadores e traballadoras, aquí, no País Vasco, non teñen dereito a usar o baño nas súas xornadas laborais. Exemplo diso son moitos os traballadores do transporte.
Os aseos son a clave da... [+]
“Apréndese andando e cantando”. Esta foi unha das materias desta semana nos grupos de C2. Non se trataba de aprender a cantar ou a pé, senón de utilizar correctamente o futuro. A actividade deume que pensar e pregunteime como aprendemos a ensinar. Ouvín a moitos que... [+]
Sabemos que a intelixencia artificial está a representar moitos campos no ser humano: confort, velocidade, eficiencia... Fixéronnos crer que o esforzo humano é un obstáculo nas necesidades de velocidade deste mundo capitalista. As agresións para reducir as nosas... [+]
Nas últimas semanas non foi posible para os que traballamos en arquitectura que o fenómeno climático de Valencia non se traduciu no noso discurso de traballo. Porque debemos pensar e deseñar a percorrido da auga en cubertas, sumidoiros, prazas e parques de edificios. Sabemos... [+]
A autoestima ás veces parece algo íntimo. Pero se a autoestima ten que ver coa imaxe que un ten de si mesmo, co valor que se dá a si mesmo, tamén terán que ver as decisións que poida tomar. Que valor ten alguén que non pode decidir? Entón pómonos a mirar á nosa nai. E... [+]