Benvidos ás consultas populares. Gure esku dago anunciou que realizará consultas sobre a independencia en todos os pobos e rexións de Euskal Herria até o próximo ano 2018. Os primeiros foron Etxarri Aranatz e Arrankudiaga, cun notable éxito. A participación foi alta (42,7% e 61,5% respectivamente). Como referencia, en Arenys de Munt, a localidade que deu inicio á xira de consultas en Cataluña, situouse no 41%. A participación do resto de sondaxes posteriores foi menor, cunha media do 20%. Estes datos véñennos ben para situarnos, xa que as porcentaxes nos rodean a miúdo. Simbólicamente, miles de cidadáns e cidadás terán a oportunidade de realizar un exercicio que durante moitos anos soñaron e loitado, é dicir, dar a súa opinión libre e democraticamente sobre o futuro político de Euskal Herria. Ten a súa importancia, xa que o mesmo exercicio pode ser un gran instrumento para a mobilización popular. Unha vez que os cidadáns se imaxinan que queren decidir publicamente, non hai quen o paralice. Despois de dar un pequeno paso, as persoas tendemos a profundar na dirección que tomamos.

Benvidos tamén ás eleccións autonómicas vascas. Os partidos xa comezaron a presentar as súas candidaturas e púxose unha demoscopia de face a esta importante cita. Segundo o último Sociómetro, do mesmo xeito que os resultados de EH Bildu hai catro anos axitaron o escenario político, nesta ocasión tamén poderían producirse cambios de calado. O PNV mantería bastante ben as votacións de Podemos, pero outra cousa é formar goberno. Por primeira vez, podería ser posible un acordo que reúna ás forzas de esquerdas e que lles permita tomar o mando. Si este resultado fóra, unha das claves estaría na centralidade política: quen e onde vai pór o eixo das conversacións. Parece que ese momento pode ser axeitado para EH Bildu, que comparte con Podemos o ámbito social e o nacionalismo co PNV. Con todo, é sabido que o PNV se move ben neste tipo de escenarios deslizantes e cambiantes –un á dereita, outro á esquerda, o autonomista independentista– e tratará de tomar o temón da situación. Non coñecemos o swing de Podemos Euskadi, nin tampouco si vano a pór nun tango estreito de Madrid. Podería parecer que son enquisas e que teremos que esperar até a noite electoral para coñecer os verdadeiros acordes para o baile, pero, vistos os movementos até agora, é posible que toda a campaña céntrese neses parámetros.

Benvidos, Arnaldo Otegi. Ninguén se atreverá a negar que se trata dunha persoa que contribuíu de forma notable á política vasca e que vai dar moito que dicir. Con todo, non está claro cal vai ser o seu labor, xa que pode ser necesario o carisma e o optimismo que lle caracteriza, tanto a nivel interno como externo. Por unha banda , para a esquerda abertzale, inmersa nunha reflexión estratéxica a través do debate abian, pode ser un acicate para a cohesión interna e para estimular a paixón e o valor da loita. Doutra banda, os resultados das eleccións xerais en España evidenciaron a necesidade de EH Bildu para a comunicación externa e a activación do electorado. En canto á comunicación, a esquerda abertzale historicamente sempre tivo a capacidade de incorporar marcos conceptuais propios no debate político e de dar a coñecer os termos que a cidadanía nos fixo. Pois ben, nos últimos tempos, apoiado polo empuxe de mass Media, foi un rival duro o que saíu desde Madrid. A clave da confrontación de EH Bildu con Podemos é que a independencia sexa a aposta de quen apostan por outro modelo social e económico e, por tanto, EH Bildu sexa o instrumento de soberanía social da cidadanía. Sería demasiado tirar de Otegi ás costas, pero hai que ter en conta que, en ocasións, basta con pór unha peza mal na composición do tetris. As bases sociais de EH Bildu e o propio Arnaldo Otegi son cuestións a reflexionar.