Os amigos dixéronme: “Que? Vas facer unha crónica sobre eles! burgués-orquestra de agarimo-culturescleroisen-ñoños16… »

– Si!

– Imos!

Primeiro, sorpresa! Nunca entrei no Kursaal, e é unha habitación incrible! O meu sitio estaba encima de min, o máis afastado do escenario (o máis barato, 7 euros). Era a primeira vez que acudía a escoitar música deste tipo en directo.

Sobre a escena, centos de cadeiras buxán esperando as nádegas virtuosas. E chegaron, virtuosos; 4 Contrabaixo, 6 violoncelos, 8 altos, 20 violíns (9 segundos, 10 primeiros e un solista), 12 aerófonos (transfusionistas, oboes, trombóns, cornos…) e 2 percusionistas (cun bombo de 2 metros!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ). O director de orquestra entra, por fin, para apagar as luces e os músicos empezan a actuar!

Mecauendios! Non pasaron 30 segundos, con bágoas nos ollos. A Orquestra interpreta en acústico. Non había micrófono. Aínda que fóra a uns 60 metros deles, recollía directamente o impacto do son. Os que estaban diante del tiñan que ouvir todos os detalles, desde os máis pequenos dos pizzichatos, ata que se devorasen os baixos infravermellos que soltan as caricias do bombo.

A primeira parte durou ao redor de 10 minutos, nunha xogada que durou case dúas horas. Aplaudiu. Tras el chegou o pianista Ingrid Fliter. Continuaron con ela outros 30 minutos. Un pianista impresionante. Na primeira parte, o ambiente era bastante «longo», e aí tocábame entrar no universo. Baixar, perder, unha nova dirección, esquecer, volver, subir, subir, subir, BUUM! O cóctel Timbal-bonbo-gong mandábame ao fondo do meu banco. Hai moito tempo que non me recibiron así (alguén)! Asombroso.
Unha pausa de 10 minutos. Volven os músicos pero no dobre número! Ao principio había 55, agora pasa uns 110!Seguírona
durante case unha hora, e de novo volveron a ser sorprendentes. Un espectáculo, varias mans, brazos, móvese instantaneamente, repítese.
Emocionante até o nó interior.O
director de orquestra, enviaba ás súas tropas á sombra da música profunda. Un capitán Pirata sobre o seu barco, tratando de destruír a beira das nubes; «nada de misericordia! Aguanta! Dálle! Máis aínda!». O xeneral dos cabaleiros da Apocalipse dirixía o mundo cun pedazo de rama.
Esa noite escapeime a outro mundo, con 1.30’diz.Nos
concertos, a maioría das veces queremos chegar ao mundo da música; esa noite, o mundo converteuse en música.
Un lector, e unha experiencia que recomendo como amigo meu! n