Doces e vermellos
O verán e o inverno din que son as únicas estacións do ano. O longo verán entre a renovación e o final, e o inverno. Nunha época, quizais alguén diría que as estacións debían ser catro, algo parecido ao que sucedeu coa lúa?, e o que era inverno de verán converteríase na primavera-verán-outono-inverno. Do mesmo xeito que o can se vincula ao seu superior, encadear a intelixencia á facilidade da linguaxe é un bo exercicio. A min tamén me gusta. Con todo, con este tema das estacións, a miña opinión non é tan fluída.
Quizá haxa que facer un exercicio para adaptarse ao noso tempo... É un tema que daría para moito tempo, pero creo que hoxe temos dúas épocas: a doce e a vermella. Primavera doce, verán vermello, outono doce, inverno vermello... É dicir, vivimos nun ambiente delicioso, vermello e vermello...
O primeiro verán sería o vermello e o inverno o negro. Verdura vermella no verán e negra no inverno. Hoxe en día, o negro está a lume apagado.
Nos doces, temos o doce húmido e o doce seco. Como nos doces: bizcochos secos e embriagados ou mollados. A primavera é doce húmido, a terra é outono. Neste sentido, a nosa contorna atlántica é tropical, cun tempo seco e unha época de choivas nos trópicos.
E que nos vén? Que nos vén a nós polo cambio climático que lle damos o trato do que non é de casa, pola continua axitación? Deixando as hipóteses para os científicos, velaquí dúas crenzas: A retardación da corrente do Golfo do Caribe alterará completamente o inverno ou ennegrecerá o verán. En calquera das dúas, propoño un novo campo de tempada: o doce seco de hoxe en día, o inverno, o outono ao doce húmido e o verán.
O día excede a noite co equinoccio de primavera. Este ano ocorreu o 20 de marzo, ás 22:59 horas, abrindo a porta da primavera. O prefixo Eki significa o mesmo. Até entón a noite fora máis longa. O día e a noite tiveron doce horas. Desde entón o día alárgase e a noite... [+]
Hai moito tempo que o tempo está na nosa liña, pero o clima é relativamente recente. Non hai que aclarar demasiado o que é o cambio climático. Explicar que é a paisaxe si é unha necesidade máis vermella. Está en plena actualidade organizar conferencias, mesas redondas... [+]
É o momento de recoller os froitos e polos en camiño ao lagar. Pera (Pyrus communis), mazá (Malus x domestica), uva (Vitis vinifera)... Parece un camiño curto e rápido, pero hai que traballar unha chea de rodeos e as súas variantes ata que o froito se converta en mosto e... [+]
No País Vasco a agricultura é a historia da colonización permanente. Como en todas partes. Antes non se cultivaba a terra; antes non se sementaba a colleita; gozábase do que antes non se comía. Trouxérano todo doutra parte. Moitas destas historias foron escritas polos... [+]
Volvendo aos viños que se elaboran cos cultivos, a madreselva esquerda (Humulus lupulus) é conservadora e agregadora de cata amarga. A unión de cultivos e madreselvas produce moitos sucios chorros, especialmente nos países da cervexa. Un amigo acábame de explicar as... [+]
Na nosa casa coñecémolo co nome de madreselva (Humulus lupulus). De feito, traballouse a torto e a dereito nas ribeiras do río do noso país, coincidindo coa expansión da cervexa. Aprendemos que se lle chama tamén lagosta, cervexa, cervexa, verruga e herba á esquerda... [+]
A primavera tróuxome o tema ao nariz. C. traballaba en diversos centros de investigación de Nova York. Bushdid, M. Oh! Magnasco, L.B. Vosshall e A. Un artigo publicado polos científicos Keller en marzo de 2014 no prestixioso “Science Magazine” produciu un gran balbordo. O... [+]
Terminan os curiosos días interanuais, os que se comen e beben das emanaciones da terra. Comerei do mellor ao mellor. Supostamente. Botellas de cava e champaña pesadas son fáciles de bailar. Aínda que hoxe en día son de todo tipo, antes era a sidra do outro barril. Cando a... [+]
